DE VERLOREN ZOON IS TERUG!

En wie kwamen we diep in de nacht tegen op wandel met de hond? Onze rode (nacht)-ridder!

Door de slechte kwaliteit van de foto's lijkt hij rosser en groter dan hij is, maar wat doet dat er toe - volgroeid is hij in  elk geval nog niet en leuk vindt hij het daar evenmin. Minutenlang blijft hij luid miauwend achter ons aan tsjokken, tot hij afhaakt.

En terwijl wij in ons warme bedje kruipen, zoekt hij naar een droge plek waar hij zonder opgeschrikt te moeten worden, zijn ogen even kan sluiten.

Hèlp deze jongen (en zijn getijgerde vriend)!

ONMEEDOGENLOOS ACHTERGELATEN!

Op één van de voederplekken in het Gentse, zijn twee poezen afgezet. Op de foto's is er maar één te zien, want de ander was blijkbaar even op de wandel. Tijger is een gecastreerde kater en Roetie is een zeer lichtgekleurd, effenrost katertje van een maandje of 10 oud. Foto's van hem volgen later.

Tijger en Roetie zijn supertam, lopen 's nachts mee wanneer de hond wordt uitgelaten en hangen tegen elkaar aan, als twee scheve torens van Pisa. Aan beiden is goed te zien dat ze totaal van hun melk zijn door de nieuwe situatie. Huispoezen die gewend zijn om binnen te leven en nu hun plan moeten trekken onder kletsnat gebladerte - het is werkelijk hartbrekend wanneer je hen daar ziet zitten met hun doorweekte pels...

In de haast is een transportbak tot schuilhokje omgebouwd en zo diep mogelijk tussen de struiken verscholen, zodat zij er wèl bij kunnen, maar de groendienst (die tegenwoordig de opdracht krijgt om alles zo kaal mogelijk te maaien) voorlopig niet.

De ervaring leert echter dat het niet lang zal duren, alvorens dit enige stukje comfort dat ze hebben, ineens zal verdwenen zijn.

De opvang zit tsjokvol, vandaar volgende oproep : wie o wie is bereid om 2 supersociale, lieve en aanhankelijke poezen een veilig (en droog) onderdak te bieden? Wie haalt hen van de straat en voorkomt zo dat ze verwilderen en ziek worden?

Kortom, wie zorgt er voor dat ze niet meer bang en op hun hoede moeten zijn, maar zich heerlijk ontspannen kunnen rekken en strekken in een warm nestje, zoals elke poes verdient?

Bel snel naar 0475/96.24.55 en verlos hen uit deze (natte) poel van ellende!

VEERTIEN DAGEN ZONDER ETEN OF DRINKEN!

 

Drie weken geleden kregen we een noodmelding binnen : een onbekend aantal poezen was achtergelaten in een leegstaand appartement. De huurders waren er gerechtelijk uitgezet en hadden de deur achter zich dichtgetrokken. We kwamen zo snel mogelijk ter plaatse, maar konden voorlopig niets anders doen dan een briefje achterlaten voor de eigenaar, zodat die ons kon contacteren wanneer hij ter plaatse was om schoon te maken.

 

Afwachten tot er reactie kwam. En die kwam idd. Alleen niet zoals we gehoopt hadden. De melder belde ons nogmaals met de boodschap dat de poezen ineens allemaal verdwenen waren. Op hoge poten naar daar...om hetzelfde vast te stellen : niemand meer te zien! Waarna een intensief buurtonderzoek begon : wie was de eigenaar, hoe hem te bereiken en waarom was hij niet ingegaan op ons aanbod om te helpen??

 

De odyssee om hem op te sporen laat ik hier achterwege, in elk geval kan gerust gesteld worden dat, werden we per uur betaald, we nu miljonair waren. Want niet alleen de eigenaar moest opgespoord en gecontacteerd worden, maar ook de ex-huurders. We wilden nu wel eens weten over hoeveel poezen het exact ging en waar die naartoe waren...

 

Het spreekwoordelijke lange verhaal, kort samengevat : de eigenaar (die ter plaatse drie lijken had gevonden en de rest van de poezen op straat had gezet!) liet toe om vangkooien te zetten in het appartement, zodat de poezen de mogelijkheid hadden om 'naar huis' te komen...

 

Op die manier hadden we al gauw 2 katers en 1 kattin gevangen.  Daarna niets meer...

 

Waar waren de anderen?? En aangezien elke bron over een verschillend aantal sprak, hoe konden we weten wanneer we konden stoppen met vangen?

 

Dus nogmaals een rondgang bij alle aanpalende buren met het vriendelijk verzoek om ons te bellen van zodra zij een ronddwalende poes op zouden merken.

 

Ondertussen verstreken er 2 weken...

 

Tot we gisteren telefoon kregen. Een buurman, wiens achterbouw op de begane grond, via een gangetje doorloopt tot onder het appartement in kwestie, had een poes opgemerkt. Laten vallen wat valt en als een hazewind uitgerukt! Collega W. (inmiddels tot kapitein van het vliegwezen gebombardeerd) nam de leiding en keerde terug met niet één...maar met zomaar eventjes vier poezen!

 

Ze hadden zich allemaal verstopt in de achterbouw en zijn daar 14 dagen lang, zonder eten of drinken blijven zitten. En dàt bij deze weersomstandigheden...

 

Wat er aan te zien is. Op wat kale plekken na is zwartje Nero er nog het best aan toe, hoewel vanzelfsprekend erg mager. Zwartwitte Naoto is compleet ingevallen, maar eet gelukkig zelfstandig.

 

Bij het zien van bruintje Mimi en zus Myako, schieten woorden tekort. Tranen in de ogen, een uitroep van medelijden en (letterlijk) alles uit de kast halen om hen te helpen : een blik tonijn opentrekken, kipfilet koken, stukjes smeerkaas geven, kleine porties carnibest (rauw vlees) voederen...allemaal met mondjesmaat, want deze poezen zijn het stadium van uithongering voorbij - eten interesseert hen niet meer...

 

Ondertussen eet Mimi al een beetje zèlf, maar Myako moet gedwangvoederd worden. Ze wurgt van eten en is totaal uitgedroogd. Doordat ze de zus ziet eten, probeert ze toch een beetje mee te proeven, dus laten we hopen dat we voor deze 2 nog niet te laat zijn...

 

De afgelopen dagen waren zeer zwaar (en niets wijst er op dat de komende, lichter zullen zijn). Kat de Goede Hoop wordt overstelpt met meldingen en weet niet waar éérst dweilen (met de kraan open, zoals veel mensen dan zeggen).

 

Indachtig de slagzin van onze website "Voor de wereld ben je slechts een dier, maar voor een dier ben je zijn hele wereld", doen wij onversaagd verder, al is het soms met lood in de schoenen...

ALLES STAAT OF VALT MET (OF ZONDER) MEDEWERKING!

 

 

Dit is Neon. Nog niet zo lang geleden verscheen hij samen met zijn broertje op de Facebookpagina van iemand uit het Gentse met de volgende mededeling : "In het tuinhuis gevonden. Moeten hier zo rap mogelijk weg".

Na het gebruikelijke 'veel geblaat zonder wol'-commentaar, schoot Kat de Goede Hoop dan maar weer in actie.

 

Helaas net te laat, want moederpoes had de kittens ondertussen verlegd naar een onbekende plaats.

 

Aangezien wij niet het type zijn om bij de pakken te blijven neerzitten, werd de melder opgespoord. En gevonden. Waarna die alle medewerking weigerde : "We hebben alles dichtgetimmerd, zodat ze er niet meer in kunnen. Ons probleem is opgelost en de rest kan ons niet schelen."

 

Meer aansporing hadden we niet nodig! Zo snel we konden werden er flyers gemaakt en vervolgens gebust bij de buren met aanpalende tuinen. Binnen de 24 uur kregen we van tal van buren, positieve reacties.

 

Ondertussen staan er op cruciale plaatsen vangkooien, en werden al vier poezen (allemaal jonger dan een jaar, wellicht 'overblijvers' van de vorige generatie) naar de dierenarts gebracht voor sterilisatie en castratie.

 

Tot voor kort echter geen spoor van de twee kleintjes. Tot vandaag...

 

"Ik ben net terug van reis en vind hier uw flyertje in de bus. Er is een kitten van af het dakterras naar beneden gevallen en het loopt hier nu in de tuin. Kan u het komen halen?"

 

En zo is Neon dus bij ons beland. Amper 5 weken oud, tot voor kort nog gezond (cfr de foto's die eerder op FB verschenen), maar nu dringend aan verzorging toe. Zijn neus zit vol snot (daardoor ruikt hij niks en eet hij niet), zijn ogen dichtgeplakt en niezenniezenniezen.

 

Maar voor de rest is hij OK. Toen de melder ons binnen liet in zijn tuin en we hem riepen, kwam hij direct aangesneld zo snel zijn korte pootjes rennen konden. En dat voor een poesje dat nooit een mens had gezien (of enkel van ver)!

 

Daar ben je dan eindelijk kleine kabouter. Nu nog je broertje (in de hoop dat hij nog leeft) en natuurlijk ook je mama.

 

Want wie ons kent, weet ondertussen al : wij geven niet op!

OUDE BETTY KON NIET MEER VAN HET DAK AF!

Dit is Betty, zo genoemd naar haar redster. Elke dag, al een paar weken lang, trok die met eten en een ladder (!) naar de plaats waar ze Betty voor het eerst aantrof, namelijk boven op een plat dak. En maar roepen en maar lokken en maar lekkers zetten. En Betty blééf maar heel lief miauwen, maar bewegen...ho maar! Dus dan maar telkens weer de ladder op, en haar ter plaatse 'bedienen'.

Waardoor wel goed kon waargenomen worden dat het hier een oud en onderkomen poesje betrof, die best niet al te lang meer zonder verzorging buiten kon blijven zitten. En toen het begon te gieten, was er al helemààl haast bij geboden.

Dus uitgerukt dan maar weer, mèt de standaardvangattributen. En collega W. niet te vergeten, met het kattenbakje om de poes in op te vangen. En wel als volgt : plaats de ladder zo dicht mogelijk onder de poes, zet een schaaltje verse vis op (in dit geval) het dak, haal daar kleine stukjes uit en leg die her en der op het dak (weliswaar binnen handbereik), babbel en blijf babbelen, poes komt in actie en nadert de vis (en je hand), poes blijkt geaaid te kunnen worden terwijl ze eet. Doe teken naar je collega dat hij met de bak (best bakje waarvan het dak open kan) naar je toe mag sluipen en zich onder de ladder moet posteren met het bewuste bakje zo hoog mogelijk in de lucht. Poes gaat ondertussen helemaal op, in het verslinden van de vis. Aaike-aaike-aaike, grijp het nekvel (hoog genoeg zodat de kop niet kan gedraaid worden want dan bijt ze), hèbbes.
Zak 2 sporten naar beneden en kat-in-bakkie. Makkie!

Althans in dit geval, aangezien onze oude Bet zo mak als een lammetje bleek. Poezen die je niet kan aaien, moeten met de vangkooi gevangen worden - dat spreekt vanzelf. En ook dàt, kunnen tamme poezen zijn!

Enfin, Betje ligt nu veilig en warm in haar nestje, weliswaar beduusd van wat haar allemaal overkomen is. Wanneer je haar aait voel je hoe hard en benig ze is, en hoe mager. En je ruikt en ziet dat ze barslechte tanden heeft. Allemaal oplapwerk voor de dierenarts die eerstdaags een bezoek aan huis brengt.

Dèze poes moet alvast niet meer in de gietende regen zitten, maar voor zoveel anderen is het nu op de tanden bijten - onder een natte struik, op een doorweekte grond, met een doornatte pels.

Voor het slapengaan nog snel even de weergoden aanroepen en hopen dat ze medelijden hebben met deze arme sloebers - baat het niet dan schaadt het niet...

VAGEBONDJES GERED!

 

 

Er komt geen einde aan de eindeloze stroom achtergelaten en buiten geboren kittens. Ook de Sproetjes waren weer de dupe van mensen zonder hart of geweten. En zal de nieuwe wet (die ingaat in september 2014 en aan particulieren verbiedt om gratis poezen te verhandelen die niet gesteriliseerd en geregistreerd zijn) hier iets aan veranderen? We vrezen het ergste!

Een aantal zal zich hier simpelweg niets van aantrekken en zullen ze via diverse nederlandstalige sites (die van uit het buitenland opereren) blijven adverteren en diegenen die deze weg niet kennen, zullen ze weggooien ipv weg géven.

Wie dat voorheen al niet deed, heeft geen wet nodig om in te zien dat het onverantwoord en immoreel is om (huis-)dieren te behandelen als gebruiksvoorwerpen en af te danken wanneer ze niet meer 'voldoen'.

Wat vooral ontbreekt aan deze wet, is een controle-orgaan. Wie wijst overtreders op hun fouten? Waar is de stok achter de deur? Wie is gelegitimeerd om te waarschuwen en in laatste instantie, op te treden? In landen zoals Groot-Brittannië en Australië bestaat dit al lang, maar België is wat dierenwelzijn betreft, nog steeds een Oostblokland dat in het Westen ligt!

Kortom, hoog tijd voor de dierenpolitie zodat deze wet geen dode letter blijft!

NA DE ZONDVLOED KWAM MEDARD BOVEN WATER!

 

 

Médard is zo goed als blind binnengekomen in de opvang. Wat botten en knoken met een velletje omheen. Honger had hij niet (meer). Het kon hem eigenlijk allemaal niet zoveel meer schelen...

 

Maar zo zijn we niet getrouwd hé jongen! Meteen alle medicijnkanonnen ingezet en kijk...Médard zièt weer een beetje. Zijn rechteroogje is wellicht verloren en hij eet nog altijd niet zelfstandig, maar hij laat wel flink van zich horen.

 

Médardke wil weer eten, (veel) aaikes en spelen,spelen, spelen - kortom het hele 'kittenspakket' is ondertussen geactiveerd. Nog een paar weken revalideren en hij is helemaal klaar voor de mensenwereld.

 

En ach, met één oog zie je daar méér dan genoeg van toch?

 

UPDATE 7 juli 2014 : Médard is een tijdlang opgenomen geweest bij de dierenarts omdat hij niet zwaar genoeg was om al geopereerd te kunnen worden. Ineens ging zijn conditie achteruit. Snel werd een bataljon aan medicijnen ingezet, maar die sloegen niet aan. Waarna hij getest werd op aids en leucose en wat gevreesd werd, wààr bleek : Médard was aids- en leucosepositief. Het had dan ook geen zin meer om hem nog langer te laten zieltogen op zijn  warmgehouden bedje. Béter zou en kon hij nooit meer worden. Zachtjes is Médarke uit zijn lijden verlost. Een kort leven vol ellende - de schuld van mensen die zonder scrupules dieren achterlaten als voorwerpen en daar blijkbaar niet van wakker liggen!

VIER TYPISCHE 'EXEMPLAREN' IN DE OPVANG!

Kat de Goede Hoop heeft zich altijd al ontfermd over de zogenaamde hopeloze gevallen, maar de laatste tijd loopt het wel wat de spuigaten uit.

Op een paar weken tijd zijn deze vier GB's (Grote Bangerikken) binnen gekomen :

Snoetie : kwam al een tijdje eten op één van de voederplekken. Schoot als een haas naar het eten, en schoot als een haas weer weg. Meer een schim, dan een poes eigenlijk. Dan maar weer de onmisbare vangkooi gezet et voilà, mevrouwtje zit nu hoog en droog in haar bench en voelt zich daar goed, zo te zien. Beetje eten, beetje slapen, beetje rondkijken...beetje eten, beetje slapen, beetje rondkijken...maar aanraken is er niet bij! En terugzetten al evenmin, want ondertussen zijn alle mogelijke schuilplaatsen op haar voormalige voederplek weggemaaid door de groendienst en wacht haar één grote, open vlakte. Binnenkort wordt ze gesteriliseerd en dan mag ze vrij rondlopen in de opvang, tussen de andere opvangers.

Kato : geen idee waar Katootje ineens vandaan kwam. Nochtans is ze gevangen op een vaste voederplek, waar de zwervers netjes in kaart waren gebracht. Dachten we. Nog niet iedereen was behandeld, dus de vangkooi gezet (die draait ondertussen overuren). Kijkkijk, een onbekende gevangen. Tam? Gesteriliseerd? Geen van beiden, helaas. Katootje is nog aan het bekomen. Kat de Goede Hoop leeft op ... hoop dat ze niet terug moet gezet worden, want zo leuk is het daar niet. Zeer poesonvriendelijke buurt, waar bovendien binnenkort werkzaamheden beginnen (het lijkt wel alsof heel Gent een bouwwerf is). Zwervers houden niet van al deze veranderingen, dus vooruit Kato, al met al heb je het minder slecht getroffen dan je nu wel denkt. Nog wat wennen, dan ontspannen, waarna een voorzichtig aaike en godweet binnen afzienbare tijd een definitief dak boven je hoofd!

Does : heeft minstens een jaar buiten geleefd. Dàn weer was hij te zien, dàn kwam hij weer een hele tijd niet meer. Was hij nu een zwerfpoes of niet??  Tot hij opdook met dichtgeknepen en ontstoken ogen. Toen was het welletjes geweest. In de vangkooi met die grote jongen! Does bleek doodsbenauwd, dus kreeg hij een tent als nest waar hij zich lekker kon in verstoppen. En natuurlijk op zware antibiotica. De tent is inmiddels verruilt voor een gewoon nest, want Does moet goed opgevolgd kunnen worden. Zijn ogen blijven ontstoken en inmiddels is ook gebleken dat hij wellicht doof is. Doesje volgt je overal met (waterige) argusblik (alsof hij probeert te horen met zijn ogen) maar wanneer hij het niet ziet, kan je hem voorzichtig op de rug aaien. Er zit geen spat kwaad in deze uit de kluiten gewassen kater. Blijf maar lekker binnen jongen, je krijgt alle tijd die je nodig hebt om weer helemaal beter te worden en wie weet...misschien bevalt het binnenhuisleven je op termijn wel!

Gijsje : zie hem liggen, onze grijswitte kastaar. Dat was in het begin wel even anders : in elkaar gedoken in een hoekje blijven zitten en doen alsof hij niet bestond. Hij ziet er nog een beetje geschaafd en geschonden uit (en helemaal proper is hij ook nog niet), maar verder voelt Gijs zich bijna helemaal op zijn gemak. Hij komt al eens aan de vingers ruiken en eet als een grafdelver tot de laatste korrel zijn bordje leeg. Binnenkort mag hij vrij loslopen. Zeer benieuwd hoe hij evolueert en of hij op termijn plaatsbaar is!

En zo heeft iedere zwerver zijn eigen verhaal en (voor-) geschiedenis. Allemaal poezen die in een regulier asiel geen enkele kans maken. Maar ook allemaal poezen die met een zachte aanpak en veel tijd en geduld, best nog een kwaliteitsvol poezenleven kunnen leiden - liefst in nabijheid van mensen.

Echter, daar heeft Kat de Goede Hoop uw hulp voor nodig.

Wie heeft voor dit type poes een veilige plek vrij?
Let wel, dit zijn geen boerderijpoezen!

Snoeteke, Kato, Doezie en Gijs (en nog zoveel anderen), hebben nood aan een huisjetuintjekeukentje-gezin dat het niet erg vindt om (voorlopig) van op een afstandje te genieten van een poes die het ooit zwaar te verduren heeft gehad maar nu volop geniet van het comfortabele binnenbestaan.

Eigen poezen geen bezwaar, daar kunnen al onze zwervers goed mee opschieten. Waar andere mensen het hebben laten afweten, kan u het weer goèd maken!

AXA'S KITTENS HEBBEN EEN AARDJE NAAR HUN ...MOE(DE)RTJE!

 

 

Axa en haar kittens gedijen uitstekend. Het zijn stuk voor stuk kleine, maar sterke kittens die geregeld fel miauwend 'op hun strepen staan'. En hoewel Axa zelf beslist niet ouder is dan een maand of tien, bekommert ze zich als een volleerde poezenmoeder over haar zesling.

 

Wanneer ze vrij rondloopt (ook een goede moeder heeft nood aan afwisseling), heeft ze veel weg van een boze waakhond. Ze staat zichzelf niet veel toe. Korte uitstapjes vinden plaats in een straal van om en bij de 3 meter rond de bench, en that's it. Daarna moet er natuurlijk uitgebreid verslag worden uitgebracht aan de achterblijvers. Jaja, je maakt wat mee op die drie vierkante meter. Er wordt dan ook heel wat afgekletst in dit poezenhouden. Haar kroost vaart er wèl bij!