Over mij

Mijn foto
Gent, Oost-Vlaanderen, Belgium

donderdag 20 oktober 2011

DOVE TIPI NU VEILIG ONDER DAK





































Men neme : een klein West-Vlaams boerendorp, een niet-gesteriliseerde witte kattin en wat onverschillige mensen. Men krijgt : nest na nest na nest, met (incest-)kittens die al op 4 weken op straat lopen, overreden worden of 'verdwijnen'...




Ook Tipi stond dit lot te wachten.




Zo doof als een kwartel bleef ze doodleuk zitten waar ze zat : midden op straat, of lekker warm op de kap van een wagen (of eronder). Op getoeter en getromp reageerde ze vanzelfsprekend niet. Iedereen stoorde er zich aan, niemand ondernam iets. Of toch wel. De zeldzame aanpakker had er tenslotte genoeg van en stapte naar de eigenaar : 'Mevrouw, één van de kittens van uw kattin zit voortdurend buiten. Eén dezer dagen wordt het overreden!". Het antwoord kwam even snel als de deur werd dichtgegooid : "En dan?!"...




Het heeft geen zin om met zo'n mensen in discussie te gaan. Tipi werd binnen genomen en naar hier overgebracht. Moederpoes is inmiddels gesteriliseerd op kosten van de aanpakker. Er zijn zo van die momenten/situaties dat je je van 'mijn en dijn' niet teveel moet aantrekken - zeker niet als het welzijn van dieren op het spel staat.




Daarom, zoals de Vara (Nederlandse televisiezender) zegt : wees verschillig! Trek het u aan en doè er wat aan.




Tipis is, behalve doof ook slechtziend en heeft een (lichte) motorische storing. Door haar lieftallige uiterlijk (spierwit met blauwe oogjes die niet meer van kleur veranderen), zet ik haar voorlopig liever niet op internet. Is er iemand die dit leest die haar een veilige en liefdevolle thuis kan bieden? Ze kan niet zo goed (lang) alleen zijn - daar zal haar doofheid wel voor iets tussen zitten - dus best bij iemand die veel tijd met haar kan doorbrengen!

zondag 2 oktober 2011

DE GEBROEDERS A. GENIETEN VAN ELKAAR EN VAN HET LEVEN




















































Alleen maar goed nieuws : door diverse bijdragen van over het hele Vlaamse land, is Ambroosje 's operatie volledig betaald!

Hij was 6 weken oud toen zijn beide oogjes noodgedwongen werden verwijderd en woog toen amper 350 gr. Het was erop of eronder voor dit lieftallige kereltje dat desondanks hevige pijnen zoveel poezenliefde gaf als zijn kleine lijfje maar kon geven.
De (geslaagde) operatie heeft hem gelukkig niet veranderd, hij is nog altijd hetzelfde aanhankelijke, spinnende schootzittertje van weleer, maar dan zonder pijn.

Zoals te zien is op de foto’s, gooien beide broertjes zich nu weer met volle teugen in het normale poezenleven, al zal Antatole wel altijd een verminderd zicht houden. Blinde Ambroosius trekt wonderbaarlijk goed zijn plan, vooral door zijn rustige natuur. Soms lijkt het wel alsof hij nadenkt over elke stap die hij zet, zo voorzichtig is hij. Zijn kalme inborst spaart hem voor onverwachte botsingen en valpartijen en op die manier kweekt hij langzamerhand steeds meer zelfvertrouwen.

Zijn zicht was niet meer te redden, maar dankzij het team van Clos Fleuris en alle milde schenkers die de operatie mogelijk hebben gemaakt, heeft hij nu toch weer goede vooruitzichten : voor de rest van zijn dagen een dak boven zijn hoofd, zoveel eten en drinken als er in zijn bolle buikje kan (en dat is véél) en net zoveel aandacht en affectie als hij maar wil (nooit genoeg).

Ik wil jullie allemaal hartelijk danken voor jullie vrijgevigheid. Al kan nooit meer goedgemaakt worden wat verkeerd is gegaan, reken maar dat hij gekoesterd en geknuffeld wordt als geen één!