Médard is zo goed als blind binnengekomen in de opvang. Wat botten en knoken met een velletje omheen. Honger had hij niet (meer). Het kon hem eigenlijk allemaal niet zoveel meer schelen...
Maar zo zijn we niet getrouwd hé jongen! Meteen alle medicijnkanonnen ingezet en kijk...Médard zièt weer een beetje. Zijn rechteroogje is wellicht verloren en hij eet nog altijd niet zelfstandig, maar hij laat wel flink van zich horen.
Médardke wil weer eten, (veel) aaikes en spelen,spelen, spelen - kortom het hele 'kittenspakket' is ondertussen geactiveerd. Nog een paar weken revalideren en hij is helemaal klaar voor de mensenwereld.
En ach, met één oog zie je daar méér dan genoeg van toch?
UPDATE 7 juli 2014 : Médard is een tijdlang opgenomen geweest bij de dierenarts omdat hij niet zwaar genoeg was om al geopereerd te kunnen worden. Ineens ging zijn conditie achteruit. Snel werd een bataljon aan medicijnen ingezet, maar die sloegen niet aan. Waarna hij getest werd op aids en leucose en wat gevreesd werd, wààr bleek : Médard was aids- en leucosepositief. Het had dan ook geen zin meer om hem nog langer te laten zieltogen op zijn warmgehouden bedje. Béter zou en kon hij nooit meer worden. Zachtjes is Médarke uit zijn lijden verlost. Een kort leven vol ellende - de schuld van mensen die zonder scrupules dieren achterlaten als voorwerpen en daar blijkbaar niet van wakker liggen!
Wat een geweldige naam, Médard!... En ik ben al blij dat hij aan 1 oogje dan terug wat ziet. Komt dat door slecht eten of beter gebrek aan?
BeantwoordenVerwijderenHij heeft wel een heel mooie tekening.
Médard, geweldig die naam!...