De weergoden zaten ons niet mee afgelopen zaterdag 4 februari. Ijskoud, spiegelglad en veel sneeuw, waren de oorzaak van het feit dat veel mensen liever binnen bleven. Daardoor lag de opkomst lager dan andere jaren en was de verkoop niet spectaculair. Collega’s L. en haar partner H., hebben echter een tandje bij gestoken en de verkoop gepromoot via Facebook. Met het gewenste resultaat! De voorraad is al twee maal aangevuld en wat overblijft zal verkocht worden op de pannenkoekenverkoop van de collega’s in Deinze (datum nog niet bekend).
De opbrengst dient in eerste instantie om de dierenartsrekening te kunnen betalen, vooral de extra kosten die moeten gemaakt worden voor Momo en Colette.
Momo lag opgerold te dutten in een schuilhokje op één van de voederplekken. Niets vermoedend werd het etensbakje erin geschoven zoals altijd. Althans dat was de bedoeling, maar deze keer lukte dat niet te best. Ik stuitte namelijk op het slaperige koppie van een vreemde poes die op zijn dooie gemakje ‘uit bed’ kwam. En deed alsof hij daar al màànden woonde. Aaien, tillen…alles vond hij goed. Erg mager en hevig niezend is hij snel in de opvang binnen genomen. Alwaar de dierenarts vaststelde dat er minstens acht tanden moeten getrokken worden. En dat voor zo’n jong ventje. Eerst testen op aids en leucose dus. Geraamde kosten : om en bij de 300e…
Colette komt uit een in beslagname. Een kinderloos, bejaard koppel heeft zich blijkbaar de laatste jaren beziggehouden met het aanleggen van een verzameling die bestond uit de meest uiteenlopende dieren. Toen ze wat jonger waren (en gezond) , konden ze er nog (redelijk) goed voor zorgen en kregen ze af en toe wat steun van de buren. Maar toen niet alleen mevrouw begon te dementeren maar ook meneer, werd de toestand onhoudbaar. Het heeft heel wat voeten in de aarde gehad om alle dieren ergens anders veilig onder te brengen. Eén van hen is Colette, een kruising met een pers – al is daar niet veel meer van te zien. Colette zit op minder dan de helft van haar vereiste gewicht en haar pels bestaat uit hier en daar wat vette en geknoopte plukken. Ze is zo extreem mager, dat je niet weet hoe haar te tillen zonder haar pijn te doen. In het begin leek het alsof ze het leven had opgegeven. Ze is gedwangvoederd met krachtvoer en krijgt extra vitaminen. De toestand van haar gebit is zorgwekkend, maar ze is voorlopig niet in een toestand om haar te opereren. Oplappen dus, dit oudere dametje dat langzamerhand weer een beetje zin in het leven lijkt te krijgen en godganse dagen op haar vaste plekje aan de centrale verwarming ‘hangt’.
Twee voorbeelden die typerend zijn voor het soort poezen dat in deze opvang binnenkomt. Goddank niet altijd met zoveel kosten aan, maar vaak wèl en zo schiet de dierenartsrekening natuurlijk snel de hoogte in.
Na alles wat ze meegemaakt hebben, verdienen ze voor de rest van hun dagen een kwaliteitsvol bestaan. Helaas hangt hier een prijskaartje aan. U kunt hen helpen door … veel chocolademelk te drinken (zie bericht hieronder)!
