Over mij
zondag 12 december 2010
OVER HET TRAGISCHE EN KORTE BESTAAN VAN EEN KLEINE VERSCHOPPELING
zondag 21 november 2010
DIERENWELZIJNSPRIJS STAD GENT
Onderaan dit bericht vind je de website waar je naartoe moet surfen en rechts bovenaan, staan er twee versies van het formulier dat moet ingevuld worden. Helaas kan dat niet electronisch, dus uitprinten dan maar en per post versturen. Laat jullie echter niet weerhouden door deze kleine barrière. De prijzenpot is niet bijzonder groot, maar het is er mij vooral om te doen om via de nieuwskanalen die dan ter beschikking staan aan de lezers te laten weten dat het zwerfpoezenprobleem veel groter is dan algemeen wordt gedacht en dat we met veel te weinig 'aanpakkers' zijn om hen allemaal te kunnen helpen. Een wervingsoproep dus, in de hoop dat er iemand tussen zit die effectief de handen uit de mouwen wil steken.
Ga per direct naar
http://www.gent.be/dierenwelzijnsprijs
en help hierdoor niet zozeer mij, als wel de vele gedumpte poezen die niet alleen de zondvloed van vorige week hebben moeten doorstaan, maar nu ook nog eens dag en nacht de koude moeten trotseren.
Duimen maar weer!
donderdag 14 oktober 2010
LOEKI EN LUKA...2 KATERTJES UIT EEN PLOEG VAN BIJNA 50 POEZEN
dinsdag 5 oktober 2010
BANGE NIPPER AL NA 24 UUR ONTDOOID!
maandag 4 oktober 2010
OP HET NIPPERTJE GERED...
woensdag 15 september 2010
PRUTSKE HEEFT HAAR 'MOEDER' GEVONDEN!
Prutskes' moeder was dermate onderkomen dat ze is ingeslapen bij de dierenarts. Sindsdien lijdt Prutske aan het 'weeskinderensyndroom' : bij elke poes probeert ze of die haar moeder wil zijn. Weinig poezen zijn daarvan gediend dus tot voor kort zonder succes. Tot ze Boeike ontdekte - die lag daar toch maar lekker mak de hele dag te slapen. Eerst ernaast, dan erbij, dan erop en tot slot volgde een uitgebreid wasritueel van beide kanten. Dat Boei een kater is deert haar allerminst, hij is net zo lief en zacht als haar eigen mama.
Twee poezen waar het dreigde verkeerd mee te gaan, liggen nu veilig onder dak in elkaars armen...heu...poten. En dààr doen we het voor!
P.S. Prutske is wel nog steeds op zoek naar een adoptiegezin!
UPDATE 1/10 : Prutske is een paar dagen geleden vertrokken naar een gezin met een heel rustige en lieve tweeling van 11 jaar oud. Broertje Tim glunderde omdat zijn langgekoesterde wens eindelijk in vervulling mocht gaan : een eigen poesje vertroetelen stond blijkbaar al heel lang bovenaan op zijn verlanglijstje. Hartverwarmend om te zien met hoeveel warmte ze verwelkomd werd. Het ga je goed kleine meid, deze mensen zetten alles op alles om je moeder te vervangen en wedden dat het lukt?!
zondag 16 mei 2010
HET (OVER-)LEVEN VAN EEN ZWERFPOES
UPDATE 18 juni : Biebel is gisteren vertrokken naar een waar poezenparadijs; negen soortgenootjes, een vrijstaand huis met grote tuin in een rustige straat en ... het baasje dat de komende drie maanden fulltime thuis is. Nog een paar weken in de bench om te wennen aan de nieuwe omgeving en dan ... de jonge pootjes weer kunnen rekken en strekken. Eindelijk thuis, het ga je goed lieve Biebie!
maandag 5 april 2010
LAATSTE WOORDEN OVER DAANTJE
Dankzij de steun van heel velen (waaronder een grote gift uit Nederland) is de dierenartsrekening betaald. Aan allen bedankt, zowel voor de financiële steun als voor de hartelijke woorden!
Dat Daantje sinds 3 april niet meer onder ons is, is een voldongen feit. Accepteren lukt echter nog niet. Bekenden en onbekenden hebben intens met hem meegeleefd, wat erop wijst dat onze Daan wel héél speciaal was. Volgend bekend citaat uit het Hollandse jeugdboek 'Dik Trom', is dan ook op zijn (weliswaar fragiele) lijfje geschreven :
"Het was een bijzonder kind. Ja, dat was ie!"
zondag 4 april 2010
DAANTJE HEEFT DE STRIJD VERLOREN ...
maandag 22 maart 2010
DAANTJE... DE WERELDKAMPIOEN...?...
Voorlopig mag je in quarantaine wat bekomen tot er meer zicht is op wat je (eventueel ) nog allemaal mankeert.
De eerste dagen eet je goed. Met je kwakkelpootje in de lucht huppel je naar je bakje en algauw blijkt wat voor hartveroverende lieverd je wel bent. Daarom word je 'Daantje' genoemd, want je bent overduidelijk Dè Wereldkampioen knuffelen, kopjes geven, spinnen als een spinnenwiel en ... op 3 poten toch nog opgewekt zijn en genieten van alle aandacht!
Maar dan gaat het ineens mis. Je eet niet meer en je hebt hoge koorts. Een langwerkend antibioticum en koorts- en pijnstillende middelen moeten soelaas bieden, doch je gaat alsmaar verder achteruit.
De wonden op je hoofdje breiden zich uit naar je gezicht tot aan je borst. Af en toe word je gek van de jeuk en de pijn en schreeuw je de longen uit je lijf. Wanneer je hele kopje grotesk opzwelt, wordt het hoog tijd om drastisch in te grijpen.
In allerijl word je naar een gerenommeerd dierenziekenhuis gebracht. Géén van de dierenartsen daar, heeft ooit al zoiets gezien. Ondertussen kan je je ogen niet meer openen omdat je hele hoofd vol oedeem blijkt te zitten. Meer dan een uur lang zijn twee dierenartsen met het onderzoek bezig. Allerhande bloedtesten (gelukkig negatief voor aids en leucose), microscopisch onderzoek van huid en haar, swaps en diverse haarplukken die 'op cultuur' gezet worden.
Alle ge-infecteerde stukken worden kaalgeschoren (zowat je halve lijfje) zodat ze later goed ontsmet kunnen worden en ook nu blijkt weer wat voor absolute goeierd je wel bent : met je pootjes gespreid blijf je rustig op je rugje liggen zodat de dokters overal goed aankunnen.
Je wordt aan een infuus gelegd langswaar je vocht, pijnstillers en twee soorten antibiotica krijgt toegdiend. Met een plastiek kapje om je nek wikkel ik je voorzichtig in een reuzegrote, zachte fleeze ... waarna je met een diepe zucht, prompt in een diepe slaap wegzinkt.
Vooruit lieve Daan, laat zien waarin je vooral wereldkampioen bent : in het vechten om te overleven!
De diagnose is op dit moment nog niet duidelijk. Er is echter wel al zicht op de rekening. Zo kost elke nacht dat hij moet opgenomen blijven 40e, zonder medicijnen. Wie wil helpen om dit (in alle opzichten!) 'kostelijke' mannetje te finanieren, kan dan ook een mailtje sturen naar hilde.blok@gmail.com.
Hoe dan ook : fingers crossed!
UPDATE 24 maart '10 : Daantje ligt nog steeds aan het infuus. Hij krijgt cortisone en een breed-spectrum antibiotica. Elke dag wordt hij met fysiologisch water gewassen en ingesmeerd met speciale zalf. Het gevaar is nog lang niet geweken; de eerste 5 dagen zijn cruciaal en die kaap heeft hij nog niet genomen. Op de röntgenfoto blijkt nu ook dat hij een dubbele beenbreuk heeft. Wanneer hij uit de gevarenzone is, zal zijn pootje voorlopig gespalkt worden. Hij is de liefste en aanhankelijkste 'patiënt' die ze daar sinds lang gehad hebben. Daarom alleen al moet hij blijven leven want we kunnen je niet meer missen hoor Daan!
UPDATE 28 maar '10 : gisteren was een kritieke dag voor Daantje. Hij wou ineens niet meer eten en kwam zijn nestje niet uit. Maar kijk, vanmorgen was zijn hele potje leeg en lijkt hij uit de as herrezen. Hij kan ondertussen zijn oogjes weer openhouden (die zaten dichtgekleefd door de wonden erom heen) en maakt geen koorts meer.
Al blijft zijn urine donkergekleurd (wat mogelijk wijst op een leverprobleem), toch willen de dierenartsen het niet opgeven, zeker niet nu ze al zo ver geraakt zijn. Het infuus werd verwijderd want zijn pootje begon te ontsteken. Voor zijn andere (gebroken) pootje, ligt de spalk al klaar. Daan mag voorlopig nog niet naar huis, dus is er heel veel geld nodig om hem de beste medische zorgen te kunnen geven. Het venteke heeft er niet om gevraagd om geboren te worden, laat staan om in zijn toestand te worden achtergelaten langs de kant van de weg. Samen laten wij hem niet in de steek!
UPDATE 2 april '10 : Daantje is ontslagen uit het 'ziekenhuis'! Het afscheid was roerend en dat is heel goed te begrijpen. Al heeft Daantje zijn uiterlijk (op dit moment) niet bepaald mee, hij is een poesje in mini-formaat en met zijn kaalgeschoren koppie en drie omzwachtelde pootjes - eentje rond zijn dubbele beenbreuk en de twee achterpootjes om te beletten dat hij zich openkrabt - gaat hij als een pijl recht naar je hart en laat je niet meer los.
Hij moet nog 4 dagen medicijnen krijgen en dan is het afwachten op het resultaat van het biopt dat een paar dagen geleden genomen is. Hopelijk weten we dan meer (ook de dierenartsen), want het is nog altijd gissen naar de oorzaak van zijn aandoening. Het oedeem is gelukkig verdwenen, maar zijn kopje ligt nog helemaal open tot aan zijn borst.
Het goede nieuws is dan weer dat hij voor de komende veertien dagen bij een gastgezin terecht kan en wèlk gastgezin dan nog ... de adoptanten van Boeli en Evarist (zie blogbericht 'Twee gehandicapte poezen vinden ideale thuis'). Mensen met veel moeilijke-poezen-ervaring, geduld èn tijd, dat kan niet fout gaan. Vanmorgen kwam er al goed nieuws : hij heeft goed gegeten, goed geslapen en verkent strompelend de veranda.
Over een paar dagen komen er foto's van Daantje op de blog en ook op de www.katzoektthuis.be. Deze zijn niet bedoeld om sensatie te wekken, wel om te laten zien hoe hij er aan toe is. Het ziet er allemaal nog zeer kwetsbaar (en gekwetst) uit, dus niet schrikken!
Laat ons hopen dat hij eindelijk uit de gevarenzone is en niet meer moet opgenomen worden. In eerste plaats voor hemzelf, in tweede plaats omwille van de (hoge) rekening. Dankzij uw steun is er al een kleine helft betaald. Daantje gaat ervoor! U toch ook?
zondag 7 februari 2010
AFSCHEID VAN EEN ONBEKENDE ZWERVER
Je haalde nauwelijks nog adem...
Hoevelen hebben je zo opgemerkt maar hun ogen voor je gesloten? En hoelang heb je daardoor buiten moeten (over-)leven zonder eten, zonder beschutting?
Tot je niet meer liep, maar strompelde.
Tot je niet meer miauwde, maar in doodsnood je laatste kreten hebt uitgeschreeuwd.
Het enige wat ik nog voor je kon doen, was je warme bedje spreiden. Maar het was te weinig, het was te laat ...
Ooit ben je als aandoenlijk kitten liefdevol in huis genomen. Op je oude dag ben je echter harteloos in de steek gelaten. Maar wéét dat je niet tot op het bittere einde helemaal alleen was; er hebben zich mensen over je ontfermd, je warm ingeduffeld, je troostend toegesproken.
Al hebben we niet kunnen goedmaken wat anderen hebben nagelaten, we hebben geprobeerd om je het laatste stukje te helpen dragen. Je lijden is voorbij, het ga je voor altijd goed...
donderdag 7 januari 2010
TWEE GEHANDICAPTE POEZEN VINDEN IDEALE THUIS
Ze hebben wel allebei hun probleempjes gehad... Evarist was in het begin de stoere van de 2. Hij begon onmiddellijk alles te verkennen en liet zich zelfs onmiddellijk strelen, op voorwaarde dat je niet in de buurt van zijn pootjes kwam! Hij bleek na een tijdje echter een chronische blaasontsteking te hebben, en staat momenteel op een speciaal diëet. Je hoort soms nog dat hij pijn heeft, maar dat is snel opgelost door hem extra te laten drinken en iets meer speciale brokken te geven. Door deze ziekte verloor hij echter een groot deel van zijn zelfzekerheid. Hij werd terug banger en we zijn helemaal opnieuw moeten beginnen. Hij is voorzichtiger geworden nu, maar is terug op de goede weg. Het is vooral belangrijk dat je hem een veilig plekje geeft en met veel geduld behandelt. Het is heel mooi te mogen zien hoe hij op die manier beetje bij beetje openbloeit. Hij begint zelfs terug te spelen, geeft kopjes, komt soms zelf naast ons liggen in de zetel en begint dan zachtjes te spinnen.
Boelie was in het begin ongelofelijk bang! We hadden zelfs 1 keer schrik dat ze ontsnapt was... Ze bleek toen in een hoekje zodanig opgerold te liggen dat we haar amper konden zien. Na een aantal maanden kwam ze ons elke morgen wekken met veel kopjes en verhaaltjes. Ze komt zelf knuffelen, vertelt ongelofelijk graag, geniet van de aandacht, spint erop los. Zij lijkt haar verleden dus helemaal achter zich gelaten te hebben. Zij heeft echter een ander probleem...
Boelie's verleden heeft zich blijkbaar op haar darmen geslagen. Bij de minste stress (stofzuiger, lawaai buiten, ongekend geluid, vlooienbehandeling, ...) heeft zij diarree en darmkrampen. We dachten eerst dat het puur lichamelijk was en hebben dus heel wat dierenartsbezoeken achter de rug. Pas vorige week kwamen we op het idee om het anders aan te pakken... We zijn bij de apotheker druppeltjes van dr. Vogel gaan halen (homeopathie) tegen de stress. Dit zijn gewone druppeltjes voor mensen, maar ze werken ook bij dieren en brengen geen schade aan zoals andere medicatie. Ze krijgt nu een dikke week druppeltjes en het gaat veel beter met haar! Ik zou dit dus willen aanraden voor iedereen die zulke problemen heeft met zijn/haar dier! Het is zeker het proberen waard.
We hebben er nog geen moment spijt van gehad, en moeten ons zelfs heel erg inhouden om er geen derde poesje bij te nemen! We volgen jullie nog steeds en blijven jullie dankbaar voor jullie inzet om deze twee poesjes-met-problemen toch een tweede kans te willen geven!"