Over mij

Mijn foto
Gent, Oost-Vlaanderen, Belgium

vrijdag 28 maart 2014

ARME SIEP NIKS TE VROEG IN DE OPVANG!








Zie hem nu toch zitten...arme Siep... Dat komt er van wanneer je van god-en-al-zijn-heiligen verlaten, al die tijd buiten je plan hebt moeten trekken. Of beter : door de eigenaar verlaten! Graatmager, bijna blind, luizen, vlooien, ontstoken tandjes... Maar daar komt binnenkort een eind aan hoor lieverd. Al is het twijfelachtig of het linkeroogje nog gered kan worden. Maar dat je een lieverd bent, dat lijdt geen twijfel. Je laat je tillen, aaien, vleit je op je zijkant en geeft je kopje voor méér, méér, méér. Jongen toch, je bent zoveel tekort gekomen. De komende tijd wordt je dan ook extra in de watten gelegd. Je staat op zware medicijnen, je ogen worden veelvuldig gezalfd en je hebt een warm, zacht en veilig nestje waarin je als een klein bolletje ligt opgerold. Laat alle ontberingen maar gauw achter je lieve vent - vanaf vandaag begint het leven zoals het eigenlijk voor àlle poezen moet zijn : vol aandacht, liefde en affectie!

UPDATE 27 maart : Het is nauwelijks te geloven, maar ook voor Siepie kwam alle hulp te laat. Hij was aids- en leucosepositief, wat meteen verklaart waarom hij er zo ellendig aan toe was. Ronduit verschrikkelijk dat het telkens weer de dieren zijn die opdraaien voor de onverschilligheid en gemakzucht van sommige mensen. Zouden ze voor zichzelf ook zo slecht zorgen? Niemand is verplicht om een (huis-)dier te nemen. Je zou bijna pleiten voor een nieuw vak op school : "Zorg en verantwoordelijkheid voor dier en milieu" - al is de houding van de ouders doorslaggevend natuurlijk, maar je moet toch èrgens beginnen.

Allerliefste Siep, je was zo ontzettend lief dat er een alarmbelletje had moeten rinkelen, want zoals ooit één van de dierenartsen zei : "Dat lijkt er mij zo eentje die te lief is om lang te leven". Ook hier was het kwaad al geschied, hulp kon niet meer baten. Leucose is nu eenmaal op korte termijn dodelijk en gaat, zelfs met levensverlengende medicijnen, gepaard met een onherroepelijk aftakelingsproces. Dit heb ik je met veel pijn in het hart willen besparen. Zoveel liever had ik je nog een lang en kwaliteitsvol bestaan gegund. Je bent hier maar heel kort geweest, maar ik heb ten volle van je genoten. Laten we hopen dat je dat gevoeld hebt...

1 opmerking: