Veel woorden moeten hier wellicht niet aan vuil gemaakt worden (de foto's zeggen genoeg)...
Dit is dus het 'prettige' leven dat je te wachten staat, wanneer je aan je lot wordt overgelaten.
Onze nummer vijf (want op dezelfde locatie gedumpt als de vier anderen en zonder enige twijfel door dezelfde onmensen) kreeg de naam 'Sheket', wat Hebreeuws is voor 'stilte'.
In de (ijdele?) hoop dat het nu wat stiller mag worden met de vangacties, want wij zitten aan het eind van ons (opvang-)Latijn.
Sheket heeft helaas de zondvloed van de vorige dagen moeten meemaken (hij liep niet meteen in de vangkooi), maar krijgt nu pijnstillers en antibiotica en voelt zich daardoor al een beetje beter - getuige de voorzichtige manier waarop hij zich in zijn nestje vleit, waarna hij zachtjes spinnend 'piano speelt'.
Wij wensen de Familie Dumpers toe, dat ze eeuwig mogen branden in de hel (die overigens leeg schijnt te zijn. Hier op aarde daarentegen...), en wèl op een klein pitje.
Waar blijft dat (Inter)nationaal Tribunaal om alle plegers van 'Misdaden tegen de dieren' bij aan te klagen??
Geen opmerkingen:
Een reactie posten