Dit is Betty, zo genoemd naar haar redster. Elke dag, al een paar weken lang, trok die met eten en een ladder (!) naar de plaats waar ze Betty voor het eerst aantrof, namelijk boven op een plat dak. En maar roepen en maar lokken en maar lekkers zetten. En Betty blééf maar heel lief miauwen, maar bewegen...ho maar! Dus dan maar telkens weer de ladder op, en haar ter plaatse 'bedienen'.
Waardoor wel goed kon waargenomen worden dat het hier een oud en onderkomen poesje betrof, die best niet al te lang meer zonder verzorging buiten kon blijven zitten. En toen het begon te gieten, was er al helemààl haast bij geboden.
Dus uitgerukt dan maar weer, mèt de standaardvangattributen. En collega W. niet te vergeten, met het kattenbakje om de poes in op te vangen. En wel als volgt : plaats de ladder zo dicht mogelijk onder de poes, zet een schaaltje verse vis op (in dit geval) het dak, haal daar kleine stukjes uit en leg die her en der op het dak (weliswaar binnen handbereik), babbel en blijf babbelen, poes komt in actie en nadert de vis (en je hand), poes blijkt geaaid te kunnen worden terwijl ze eet. Doe teken naar je collega dat hij met de bak (best bakje waarvan het dak open kan) naar je toe mag sluipen en zich onder de ladder moet posteren met het bewuste bakje zo hoog mogelijk in de lucht. Poes gaat ondertussen helemaal op, in het verslinden van de vis. Aaike-aaike-aaike, grijp het nekvel (hoog genoeg zodat de kop niet kan gedraaid worden want dan bijt ze), hèbbes.
Zak 2 sporten naar beneden en kat-in-bakkie. Makkie!
Althans in dit geval, aangezien onze oude Bet zo mak als een lammetje bleek. Poezen die je niet kan aaien, moeten met de vangkooi gevangen worden - dat spreekt vanzelf. En ook dàt, kunnen tamme poezen zijn!
Enfin, Betje ligt nu veilig en warm in haar nestje, weliswaar beduusd van wat haar allemaal overkomen is. Wanneer je haar aait voel je hoe hard en benig ze is, en hoe mager. En je ruikt en ziet dat ze barslechte tanden heeft. Allemaal oplapwerk voor de dierenarts die eerstdaags een bezoek aan huis brengt.
Dèze poes moet alvast niet meer in de gietende regen zitten, maar voor zoveel anderen is het nu op de tanden bijten - onder een natte struik, op een doorweekte grond, met een doornatte pels.
Voor het slapengaan nog snel even de weergoden aanroepen en hopen dat ze medelijden hebben met deze arme sloebers - baat het niet dan schaadt het niet...
De duts....
BeantwoordenVerwijderen