Na zoveel jaren zwerfpoezenwerk, schrik je niet zo makkelijk meer, maar bij het zien van deze twee hummeltjes moest ik toch even slikken. De foto's zijn gemaakt nadat ze onderhanden waren genomen, wat hier wil zeggen : nadat de etterkorsten van hun gezicht waren gepeld. Het linkeroog van Anatole komt goed, zijn rechteroogje zal geopereerd moeten worden. Ambroosje is er slechter aan toe. Hij is niet alleen een stuk kleiner, maar zal vermoedelijk ook nog beide ogen verliezen. Links zit er eigenlijk al geen oog meer, en aan de rechterkant hangt er een soort uitwas waar vermoedelijk zijn oog inzit. Morgenavond worden ze onderzocht door de dierenarts.
Waarschijnlijk vinden veel mensen dat het beter is hen meteen te laten inslapen - zeker Ambroosje.
Dat is gemakkelijk gezegd van op een afstand. Van dichtbij zie je echter twee piepkleine kereltjes die zich voor het eerst in hun prille leventje min of meer goed voelen : lekker op temperatuur dankzij het warmwaterbedje, verlost van ontelbare vlooien, zalf in de oogjes, natuurlijk op antibiotica en ontstekingsremmers (dus geen koorts meer) en allebei vallen ze om van genot wanneer je over hun buikje wrijft. Kortom, misschien wel voor het eerst sinds hun geboorte genieten ze van een normaal poezenleven.
Wie kan hier een eind aan maken??
Ik niet!
Prachtig werk doe jij voor prachtige wezentjes !
BeantwoordenVerwijderenHet breekt m'n hart om dit te zien.
BeantwoordenVerwijderenGelukkig bestaan er nog mensen zoals jou die deze kwetsbare zieltjes niet aan hun lot overlaten.
Je verhalen over al die lieflijke en hulpbehoevende wezentjes die jij verlost van hun lijden zijn niet alleen aandoenlijk, je kunt ze ook nog eens prachtig vertellen, ik moet er bij lachen én huilen... Ik lees graag, vooral die dingen die het hart raken, en dat doe je ! Ik blijf erbij, hier moet een boek van komen, en ik wil eraan meewerken !!
BeantwoordenVerwijderen