Daar gaan we weer. Elk jaar weer hetzelfde droevige liedje : mensen laten hun kat bevallen ("leuk voor de kinderen", "we wilden haar net naar de dierenarts brengen", etc...), maar weten vervolgens niet waar naartoe met die (gemiddeld) extra vijf stuks.
Al zijn er altijd die er wèl raad mee weten. De vuilniszak zet je gewoon aan de voordeur (want die wordt wekelijks opgehaald). Met kittens is dat helaas niet het geval, maar geen nood, die stop je in een soort van oude poef (scheelt weer in het gesleep met rommel voor het containerpark) en die laat je vervolgens achter op een voederplaats voor zwerfpoezen.
Twee vliegen in één klap! Komt goed!
In dit geval gelukkig wèl. En wèl omdat collega C., die hen daar aantrof, ons in tranen belde met de vraag om hulp, terwijl op de achtergrond de drie ukkepukjes als uitgehongerde papegaaien zodanig hard schreeuwden dat zij zich met moeite verstaanbaar kon maken. Al was de boodschap duidelijk : de nood was hoog en er was zeer dringend hulp nodig.
Een half uurtje later dook het trio met hun magere lijfjes, bovenop de babycatkorrels en de Milkodogmelk. Eigenlijk zijn ze nog te klein om zelf te kunnen eten, maar ze waren zodanig uitgehongerd dat ze aan de plastiek rand van hun eetbakje knabbelden. En in uitgehongerde verwarring, zelfs kattenbakkorrels aten...
De kleintjes werden intussen overgedragen aan onze onvolprezen collega P. die béter dan wie ook, feilloos aanvoelt waar ze behoefte aan hebben (en dat is niet alleen eten en drinken) en dusdanig bedreven is in het grootbrengen van moederloze kittens, dat ze hun moeder vergeten.
Helaas vergeet een moederpoes haar kittens niet zo maar. Dagenlang gaat ze er naar op zoek, terwijl de melk zich ophoopt...
Al met al een treurig verhaal, dat deze keer (voor bijna iedereen) goed is afgelopen - al sta je best niet te lang stil bij alle kittens die in het niemandsland gedumpt worden (levenskansen : nihil).
Voor de drie kleine mannetjes is er een in elk geval een eind gekomen aan hun schreeuw om hulp!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten