Hofbouwlaan (tussen de Kruidtuin en het Citadelpark), anderhalve maand geleden. Een jong zwart poesje schiet de weg op en rent zo snel ze kan naar de overkant. Ze heeft dit waarschijnlijk al vaker gedaan (in het park staat eten), maar deze keer wordt het haar fataal : een auto raakt haar in volle snelheid en zieltogend blijft ze op het asfalt achter. Helaas niet meteen dood. De toestand waarin ze zich bevindt is onbeschrijfelijk. Ik wikkel haar in mijn vest en leg haar in de fietsmand. Alles laten vallen en snel op zoek naar een dierenarts die haar kan laten inslapen. Nog voor ik daar aankom, is ze zonder enig geluid weggegleden…
Een paar dagen later merk ik op een vaste voederplek vlakbij, nog een zwartje. Overduidelijk familie want van dezelfde grootte en net zo’n angsthaas als zijn overleden zus. Hij ziet er niet al te best uit, dus snel de vangkooi gezet alvorens hij hetzelfde lot als de zus moet ondergaan.
En dan blijkt dat er ineens twéé zwartjes komen eten! De hele puberfamilie is simpelweg buitengezwierd!
Gauw de tweede vangkooi ernaast gezet en met een verschil van één dag, zitten ze nu allebei samen in de opvang. Doodsbange wezeltjes die na een paar maanden al de sporen dragen van het harde buitenleven. Vooral Kai ziet er onderkomen uit : zijn oogjes zijn zwaar ontstoken en hij heeft een aantal (vecht?-)wonden op zijn kopje. Geen van beiden laat zich aanraken, dus hopelijk helpt de antibiotica die door het eten wordt gemengd.
Twee van de drie gered. Schrale troost voor hun omgekomen zus die zoals zoveel poezen, het slachtoffer is geworden van de onverschilligheid van de eigenaars. Waarschijnlijk zijn ze het ‘overschot’ van een nestje van vorig jaar dat ze niet zijn kwijtgeraakt, dus dúmpen die handel.
Ongewenst.
Als overtollig huisraad bij het groot vuil gezet.
Opgejaagd en uitgehongerd.
Maar nu veilig binnen en hopen dat de gepaste medicijnen en de onontbeerlijke TLC (Tender, Love and Care) er voor zorgen dat ze aan hun ongewenst avontuur geen blijvende schade overhouden!
Een paar dagen later merk ik op een vaste voederplek vlakbij, nog een zwartje. Overduidelijk familie want van dezelfde grootte en net zo’n angsthaas als zijn overleden zus. Hij ziet er niet al te best uit, dus snel de vangkooi gezet alvorens hij hetzelfde lot als de zus moet ondergaan.
En dan blijkt dat er ineens twéé zwartjes komen eten! De hele puberfamilie is simpelweg buitengezwierd!
Gauw de tweede vangkooi ernaast gezet en met een verschil van één dag, zitten ze nu allebei samen in de opvang. Doodsbange wezeltjes die na een paar maanden al de sporen dragen van het harde buitenleven. Vooral Kai ziet er onderkomen uit : zijn oogjes zijn zwaar ontstoken en hij heeft een aantal (vecht?-)wonden op zijn kopje. Geen van beiden laat zich aanraken, dus hopelijk helpt de antibiotica die door het eten wordt gemengd.
Twee van de drie gered. Schrale troost voor hun omgekomen zus die zoals zoveel poezen, het slachtoffer is geworden van de onverschilligheid van de eigenaars. Waarschijnlijk zijn ze het ‘overschot’ van een nestje van vorig jaar dat ze niet zijn kwijtgeraakt, dus dúmpen die handel.
Ongewenst.
Als overtollig huisraad bij het groot vuil gezet.
Opgejaagd en uitgehongerd.
Maar nu veilig binnen en hopen dat de gepaste medicijnen en de onontbeerlijke TLC (Tender, Love and Care) er voor zorgen dat ze aan hun ongewenst avontuur geen blijvende schade overhouden!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten