Over mij

Mijn foto
Gent, Oost-Vlaanderen, Belgium

zondag 15 mei 2011

IS MAROUFJE'S LIJDEN EINDELIJK VOORBIJ?





















Maroufje lag onopgemerkt tussen wat late herfstbladeren stilletjes weg te kwijnen. Ze was erg mager, uitgedroogd en aan haar achterkant en staart zat aangekoekte stoelgang. Een opmerkzame voorbijganger die dacht dat daar een weggewaaid kledingstuk lag, heeft haar in de opvang binnengebracht.



Toen alle viezigheid verwijderd was, werd pas echt duidelijk hoe erg ze er aan toe was. Op haar linkerflank zat een diepe, opengescheurde wonde vol etter.


Zaterdagavond, 21u...de eigen dierenarts niet meer bereikbaar... wat te doen? Voorlopig dan maar zelf proberen te behandelen en hopen dat het gauw maandagochtend wordt. Alvast flink veel isobetadine in de wonde gieten, bijvoederen met vloeibare AD (krachtvoeding) en in quarantaine zetten, zodat ze rustig wat kan bekomen.


Wat volgt is niet prettig, noch voor haar, noch voor ons.


Blijkbaar als reactie op de isobetadine wriemelen zich ineens hordes maden uit de wonde. Marouf wordt onrustig en wij ook! Hoe dit te behandelen? Het is duidelijk dat dit niet kan wachten tot maandagochtend, dus er zit niets anders op dan een gespecialiseerde (maar dure) dierenkliniek te bellen. Daar wordt ze onmiddellijk opgenomen en na de aids- leucosetest (negatief), geopereerd.


's Nachts om half één volgt er een telefonisch verslag van de operatie die vrij ingrijpend is geweest. De wonde is opengelegd tot aan de knie - het punt tot waar de maden haar hadden aangevreten (van haar bilspier is niet veel meer over), grondig gereinigd en in de mate van het mogelijke gehecht. Blijkbaar betreft het hier een oude wonde, waardoor er niet veel gezonde huid meer over was om efficiënt te kunnen sluiten. Maroufje zit nu dus met een grote open wonde die drie maal per dag gespoeld moet worden, waarna er twee lagen zalf worden opgesmeerd. Verder staat ze op zware antibiotica, ontstekingsremmers en pijnstillers, want alsof het nog niet genoeg is, wordt Maroufje ook nog eens geplaagd door calici (ontstekingen in de mond), waardoor ze niet kan eten.


Maroufje is nu thuis en moet nog een maand intensieve verzorging hebben, maar heeft een grote slaagkans op een poeswaardig bestaan. We hebben dan ook niet geaarzeld om haar alle kansen te geven die we haar konden bieden, ongeacht de kosten. De baten zijn sowieso altijd groter, namelijk een kwaliteitsvol bestaan voor een poes die in haar eentje zoveel heeft moeten lijden dat je er liever niet te lang bij wilt stilstaan.


Wij hebben haar in de mate van het mogelijke geholpen en laten helpen, maar kunnen dit niet zonder uw steun. De kosten voor de operatie en het (weekend-)verblijf bedragen meer dan 400e.


U kunt ons helpen hààr te helpen door een bijdrage te storten op


001-3034194-13


ovv ‘Steun Maroufje’


Lieve, aanhankelijke Marouf eet alweer kleine beetje alleen en laat zich alle affectie en aandacht onder zacht gespin welgevallen. En avant Marouf, het ergste is voorbij. Er wacht je een liefdevol bestaan dus niet opgeven!

2 opmerkingen:

  1. Deze reactie is verwijderd door de auteur.

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Veel sterkte aan Marouf en haar verzorgers!!! Geen woorden voor, zo zielig, zo erg... we hopen mee op een spoedig herstel!

    BeantwoordenVerwijderen