Tsjipoei is een week of tien geleden geboren op een boerderij. De oude boer is dood, de boerin is 88 jaar oud en de twee zonen zijn ook niet meer zo piép. Sterilisatie en castratie? Daar hangen ze hun geld niet aan. Eten geven? Daar zorgen die beesten toch zeker zèlf wel voor. Het gevolg hiervan is een zieke populatie met magere (zeg maar : uitgemergelde) en snotterende poezen die zich helaas ongebreideld voortplanten. Naast de deur woont godzijdank een Goede Fee, gezegend met een groot poezenhart maar helaas ook met een kleine beurs - iets wat wel vaker voorkomt onder zwerfpoezenhelpers. De Goede Fee doet wat ze kan (voor zover toegelaten door ... de reus -> de echtgenoot) : ze zet eten en drinken, ze raapt (letterlijk!) de doodzieken op en brengt hen naar de dierenarts en ze zoekt voor de gezonde poezen in de mate van het mogelijke een nieuwe thuis.
Met het laatse winternestje is het nog maar weer eens fout gegaan; Tsjipoei is geboren in een nestje van vier en is de enige overlevende. Op de foto's is het niet echt duidelijk te zien, maar ze is regelrecht een vogelverschrikkertje van een katje : puntig snoetje, grote oren, een nekje als een elastiekje zo dun, haar lijfje daarentegen is een opgeblazen ballon en haar staart is niet meer dan een lange, dunne draad. Last but not least heeft ze kale plekken door ondervoeding, een stugge harde pels en hevige diarree, waar ze ondanks verschillende soorten medicijnen maar niet van afgeraakt.
De Goede Fee zag ook wel dat er van alles mis met haar was, en nam haar in huis. Dat was echter buiten de reus gerekend die per direct verordonneerde om haar weer buiten te zetten. Aangezien dat Tsjipoei's dood betekend zou hebben, nam ze onmiddellijk contact op met de dierenarts, die haar naar hier heeft doorverwezen.
En zo is Tsjipoei dus in de opvang terechtgekomen. Niet meteen het ideale Kerstcadeautje misschien - een bange en boze meid (want buiten geboren), die zich oprolt als een egeltje zodra je haar aanraakt (of klaarligt met de pootjes in de lucht, gereed om toe te slaan - niet dat we daar van onder de indruk zijn), maar wat een groot, klein gelukzakje als je haar huidige situatie vergelijkt met die van haar gestorven zusjes en broertjes.
De poezenpopulatie is inmiddels 'vanzelf' gehalveerd. Daar hoeft waarschijnlijk geen tekeningetje bij gemaakt te worden. Het betekent eenvoudigweg dat de zieken zich verstoppen om te liggen creperen. Aan de collega's van Deinze is gevraagd om vangkooien te zetten, zodat de gezonden gesteriliseerd en gecastreerd kunnen worden.
En al maak ik mij veel zorgen om Tsjipoei's onophoudelijke diarree (het is nog maar de vraag of en hoe het ooit goed komt), ze is veilig onder dak en wordt goed opgevolgd - de Goede Fee kan eindelijk op haar twee oren slapen!
Wat een schattige kat!
BeantwoordenVerwijderen