NOG NIET ZO LANG GELEDEN WAREN ER EENS...

 

 

twee héle lieve dames, die samenwoonden met vier poezen. Elke avond, na het avondeten, maakten ze een grote wandeling, terwijl ze met elkaar de dag doornamen.

 

Op een keer merkten ze echter dat ze niet alleen waren. Ze werden gevolgd door een jong poesje, dat eerst aarzelde om dichterbij te komen, maar algauw de hele wandeling lang, met hen mee dartelde.

 

Leuk! Zo dachten ze, terwijl ze de poes aaiden, "en nu vlug naar huis hoor".

 

Nadat dit scenario zich een week lang herhaalde en de poes steeds verder met hen meeliep, deden ze maar iets lekkers voor hem mee - kwestie van hem ter plaatse te houden en dan op kousenvoeten weg te sluipen, zodat hij niet de straat overstak.

 

Poes wierp zich echter uitgehongerd op het vlootje lekkers, waarna hij hen mekkerend weer inhaalde.

 

Na enig overleg ("Ach, voel eens hoe mager hij is...We nemen hem mee naar huis, maar we nemen er géén 5e poes bij!") werd KatdeGoedeHoop gebeld, met de vraag of we hem konden opvangen. Toén kon dat nog (nu niet meer, want de opvang zit eivol), dus werd het ventje hier geïnstalleerd en uitgebreid vertroeteld, want het is er eentje om strààl verliefd op te worden.

 

En die verliefdheid had blijkbaar ook de beide dames te pakken, want nog geen 24u later ging de telefoon : "Mijn vriendin zegt dat we niet altijd ons hoofd moeten gebruiken, maar ook ons hart moeten laten spreken. En aangezien hij nog niet uit onze gedachten is geweest, hebben we besloten om hem te adopteren, als dat goed is voor jou."

 

En of dat goed is! Twee van hun vier poezen werden immers ook al vanuit KatdeGoedeHoop geadopteerd en die worden als prinsesjes in de watten gelegd, dus het kereltje komt daar terecht in de poezenhemel-op-aarde.

 

Zoveel liefde als deze kleine man te geven heeft, dubbel zoveel zal hij ervoor terugkrijgen en nooit of te nimmer meer de straat moeten afdweilen op zoek naar eten en affectie.

 

Af en toe worden ook poezengebedjes verhoord!