Over mij

Mijn foto
Gent, Oost-Vlaanderen, Belgium

dinsdag 3 november 2015

DRINGEND VOEDERZETTERS GEZOCHT VOOR VERLATEN POEZEN!






 
 
Op deze locatie is een paar weken geleden een moederpoes afgezet met drie kittens. Twee kittens konden vrij snel gevangen worden en ook de moederpoes zit ondertussen veilig in de opvang. Nog eentje te gaan. Fluitje van een cent. Dachten wij...
 
Waarna weer de kooi gezet.

Midden in de nacht met zaklamp en overloopkooi op pad en ja hoor, de luiken waren dicht dus hadden we prijs!
Helaas...een vreemde kat in de val. Op zich wel jammer, want het kleintje liep in de buurt en heeft dus alles gezien (en vooral : gehoord), wat tot gevolg heeft dat het minder snel in de kooi loopt.

Waarna nogmaals de kooi ingesteld, want zoals iedereen weet die ons kent : Kat de Goede Hoop gaat altijd tot het gaatje!

's Avonds laat dus nogmaals uitgerukt met alle attributen...
Nee toch?? Alwéér een onbekende poes gevangen!

Om een lang verhaal kort te maken : we hebben op die manier zomaar eventjes 4 (v-i-e-r) poezen gevangen waarvan niemand wist dat ze daar zaten.

De (wilde) poezen zijn noodgedwongen allemaal teruggezet, maar nu komt het : het gaat hier niet over een vaste voederplaats want er is pas dagelijks eten gezet nà de melding betreffende de moederpoes en haar kroost. Van zodra het kleintje gevangen is (we zijn er mee bezig!), heeft dit tot gevolg dat deze vier zèlf hun karig kostje bij elkaar moeten scharrelen, en dàt met de winter voor de deur.

Wij ontfermen ons al bijna 15 jaar (vrijwel) uitsluitend over zwerfpoezen - aan ons moet dus niet uitgelegd worden, wat voor bikkelhard bestaan hen staat te wachten.

Deze plek ligt echter voor ons te ver weg, om er bovenop alle àndere voederplaatsen, nog eens bij te nemen.

Bij deze dus volgende DRINGENDE oproep : wie ziet het zitten om daar geregeld eten en drinken te zetten? Hoe vaak, hangt af van het aantal voederzetters->hoe méér kandidaten, des te méér er kan afgewisseld worden. De locatie bevindt zich ergens op Nieuw Gent (gedeelte voorbij het UZ). Nadere info volgt na een telefoontje op

0475/96.24.55

Geen kat te zien op de foto's??
Dat dachten wij dus ook, maar inmiddels weten we (helaas) wel beter..

Vier stumperds die al (minstens) één keer in de steek zijn gelaten. Dat laten wij toch niet nog een keer gebeuren???

woensdag 19 augustus 2015

NOG NIET ZO LANG GELEDEN WAREN ER EENS...






 
 
twee héle lieve dames, die samenwoonden met vier poezen. Elke avond, na het avondeten, maakten ze een grote wandeling, terwijl ze met elkaar de dag doornamen.
 
Op een keer merkten ze echter dat ze niet alleen waren. Ze werden gevolgd door een jong poesje, dat eerst aarzelde om dichterbij te komen, maar algauw de hele wandeling lang, met hen mee dartelde.
 
Leuk! Zo dachten ze, terwijl ze de poes aaiden, "en nu vlug naar huis hoor".
 
Nadat dit scenario zich een week lang herhaalde en de poes steeds verder met hen meeliep, deden ze maar iets lekkers voor hem mee - kwestie van hem ter plaatse te houden en dan op kousenvoeten weg te sluipen, zodat hij niet de straat overstak.
 
Poes wierp zich echter uitgehongerd op het vlootje lekkers, waarna hij hen mekkerend weer inhaalde.
 
Na enig overleg ("Ach, voel eens hoe mager hij is...We nemen hem mee naar huis, maar we nemen er géén 5e poes bij!") werd KatdeGoedeHoop gebeld, met de vraag of we hem konden opvangen. Toén kon dat nog (nu niet meer, want de opvang zit eivol), dus werd het ventje hier geïnstalleerd en uitgebreid vertroeteld, want het is er eentje om strààl verliefd op te worden.
 
En die verliefdheid had blijkbaar ook de beide dames te pakken, want nog geen 24u later ging de telefoon : "Mijn vriendin zegt dat we niet altijd ons hoofd moeten gebruiken, maar ook ons hart moeten laten spreken. En aangezien hij nog niet uit onze gedachten is geweest, hebben we besloten om hem te adopteren, als dat goed is voor jou."
 
En of dat goed is! Twee van hun vier poezen werden immers ook al vanuit KatdeGoedeHoop geadopteerd en die worden als prinsesjes in de watten gelegd, dus het kereltje komt daar terecht in de poezenhemel-op-aarde.
 
Zoveel liefde als deze kleine man te geven heeft, dubbel zoveel zal hij ervoor terugkrijgen en nooit of te nimmer meer de straat moeten afdweilen op zoek naar eten en affectie.
 
Af en toe worden ook poezengebedjes verhoord!
 

donderdag 9 juli 2015

DRIE MOEDERLOZE KITTENS AAN HUN LOT OVERGELATEN!








 
 
 
Daar gaan we weer. Elk jaar weer hetzelfde droevige liedje : mensen laten hun kat bevallen ("leuk voor de kinderen", "we wilden haar net naar de dierenarts brengen", etc...), maar weten vervolgens niet waar naartoe met die (gemiddeld) extra vijf stuks.
 
Al zijn er altijd die er wèl raad mee weten. De vuilniszak zet je gewoon aan de voordeur (want die wordt wekelijks opgehaald). Met kittens is dat helaas niet het geval, maar geen nood, die stop je in een soort van oude poef (scheelt weer in het gesleep met rommel voor het containerpark) en die laat je vervolgens achter op een voederplaats voor zwerfpoezen.
 
Twee vliegen in één klap! Komt goed!
 
In dit geval gelukkig wèl. En wèl omdat collega C., die hen daar aantrof, ons in tranen belde met de vraag om hulp, terwijl op de achtergrond de drie ukkepukjes als uitgehongerde papegaaien zodanig hard schreeuwden dat zij zich met moeite verstaanbaar kon maken. Al was de boodschap duidelijk : de nood was hoog en er was zeer dringend hulp nodig.
 
Een half uurtje later dook het trio met hun magere lijfjes, bovenop de babycatkorrels en de Milkodogmelk. Eigenlijk zijn ze nog te klein om zelf te kunnen eten, maar ze waren zodanig uitgehongerd dat ze aan de plastiek rand van hun eetbakje knabbelden. En in uitgehongerde verwarring, zelfs kattenbakkorrels aten...
 
De kleintjes werden intussen overgedragen aan onze onvolprezen collega P. die béter dan wie ook, feilloos aanvoelt waar ze behoefte aan hebben (en dat is niet alleen eten en drinken) en dusdanig bedreven is in het grootbrengen van moederloze kittens, dat ze hun moeder vergeten.
 
Helaas vergeet een moederpoes haar kittens niet zo maar. Dagenlang gaat ze er naar op zoek, terwijl de melk zich ophoopt...
 
Al met al een treurig verhaal, dat deze keer (voor bijna iedereen) goed is afgelopen - al sta je best niet te lang stil bij alle kittens die in het niemandsland gedumpt worden (levenskansen : nihil).
 
Voor de drie kleine mannetjes is er een in elk geval een eind gekomen aan hun schreeuw om hulp!

woensdag 17 juni 2015

WAT ER KAN GEBEUREN WANNEER NIEMAND NAAR JE OMKIJKT...










Capri komt al jaren eten op een vaste voederplek. Of beter : méé smullen van het eten van de zwerfpoezen. Hij is supertam en vlakbij is er een woonwijkje, dus daar zou hij wel thuishoren. Dachten we.

Ondertussen ging hij er wel steeds slechter uitzien, maar goed, nog verre van alarmerend. Kat de Goede Hoop ontfermt zich hoofdzakelijk over achtergelaten zwerfpoezen en probeert (pro-béért) zich niet het hoofd te breken over de (onverzorgde) poezen van particulieren, want dan is het hek van de dam.

Maar vanavond wàs het dan zover. Het hek was inderdaad van de dam. Luid klagend kwam Capri aan gestrompeld, telkens door zijn rechterachterpoot knikkend en om de paar passen, bleef hij liggen. Alàrm!

Per direct de hulp van een collega ingeroepen die snel ter plaatse was met een transportbakje. En maar goed dat we met z'n tweeën waren, want er kwam flink veel geduw en gewurm aan te pas, om hem er in te krijgen.

Wat er precies met zijn poot aan de hand is, dat bekijkt de dierenarts morgen wel, maar in elk geval ziet zijn staart zwàrt van de vlooien(-uitwerpselen), heeft hij zijn oren open gekrabt door de hevige oormijt, niest hij flink en...is hij niet gecastreerd.

Capri is dus overduidelijk een kat-in-nood en dan maakt herkomst niet zoveel uit; hij is nu onder onze hoede en zal geholpen worden.

De eerste pijnstiller heeft hij ondertussen achter de kiezen en ziedaar...zijn eerste eetbakje ook. De inhoud ervan, wel te verstaan.

Rol je maar lekker op in je comfortabele nestje lieve man en slaap zo zacht mogelijk, want morgen staan 'de grote werken' op het programma!



zondag 3 mei 2015

MORIAANTJE ZO ZWART ALS ROET...










ging eens wandelen zonder hoed...
maar wèl met een bruingestreept pelsje met véél wit.

Geweest.

Op zekere dag werd ze door een oplettende passant ontdekt in een keldergat en  in afwachting van opvanghulp, op een klein koertje gezet met hoge muren.

Van waaruit ze helaas ontsnapte...

En toen kwam Kat de Goede Hoop eraan te pas! Overal aangebeld, de vangkooi op diverse plaatsen gezet en de achterbuur ingeschakeld die vanuit zijn zoldervenster met een verrekijker 'op de loer' lag. Diverse keren werd de poes gespot, maar op mysterieuze wijze verdween ze telkens weer en doordat ze geen interesse had in eten (dat was al gebleken toen ze op het koertje zat), liep ze niet in de kooi.

Die ondertussen bij heel vriendelijke Turkse mensen in de achtertuin stond, en ons zouden verwittigen wanneer ze de poes zagen.

Op dag 6 hadden we eindelijk prijs. Er was een staart gezien. Aan een staart hangt - meestal - een poes, dus alles laten vallen en uitgerukt!

En inderdaad, daar zat ze, goed verscholen in het piepkleine holletje van een hoge schouw. Algauw werd duidelijk dat dit telkens haar 'vluchtroute' was geweest (en haar schuilplaats) : van zodra ze zich in het nauw voelde, had ze zich 'gewoon' door de schouw laten zakken en langs het holletje kroop ze dan weer naar buiten.

Allemaal goed en wel, maar hoè kregen we haar er weer uit? En dat niet alleen, hoe kregen we haar in een transportbakje of de vangkooi?

En hièr verschijnt de mannelijke Turkse bewoner op het toneel. Helemaal uitgedost in een prachtig pak, klaar om naar een familiefeest te gaan - zoals alle andere leden van het gezin, die vanuit de keuken ongeduldig toekeken.

Pak uit, werkbroek aan, twee stokken van een meter of vijf à zes aan elkaar getaped, met een ladder het dak op en voorzichtig raggen, met de stok zo diep mogelijk door de schouw.

Ondertussen stonden melder Ireen en ondergetekende onder aan de schouw klaar, met een dwangkooi (helemaal iets anders dan een vangkooi, maar eveneens zeer praktisch) tegen de kleine opening geduwd, een deken er over heen,  het schuifdeurtje in aanslag om er van boven af in te kunnen schuiven van zodra de poes - die zich in het nauw voelde - zou overlopen in het bakje.

En hupsakee, binnen de minuut kat-in't-bakkie!

Onbekenden omhels je niet zomaar, maar we hebben hen wèl uitgebreid en enthousiast bedankt voor de onontbeerlijke hulp.

'Ireentje' zit hier nu dus zo zwart als roet (zie de bijgaande foto's) en mager tot op de graat, maar is oh zo lièèèf!

Na een (halve) wasbeurt, is ze goddank beginnen eten (mevrouwtje prefereert korrels) en over een paar dagen wordt ze nagekeken door de dierenarts.

Oef!







maandag 23 februari 2015

OUD ZWERVERTJE EIN-DE-LIJK IN VANGKOOI!










Bekijk deze jongen goed!

Hij kan met moeite zijn ogen openhouden, heeft zware nies, zijn mond sluit niet goed en, wellicht door zware tandproblemen, kan hij zich niet meer wassen.
Dit is dus hoe het poezen vergaat die maandenlang op de dool zijn...

Zwerfpoezen, waarvan veel mensen nog steeds beweren dat ze 'hun plan' wel trekken.
Beschutting? Niet nodig, ze zullen wel een plekje vinden tussen de struiken (die blijkbaar niet nat worden).
Eten? Ze zullen wel muizen en vogels vangen. Waarna weer reden om te klagen over het feit dat poezen jagers zijn en blijven.

En vanzelfsprekend gaan ze geheel uit zichzelf op consultatie bij de dokter wanneer ze iets mankeren.

Voor eens en voor àltijd : naar Fabeltesland met dit fabeltje!

Poezen zijn huisdieren en horen als volwaardige gezinsleden behandeld te worden. Ze moeten op tijd eten en drinken krijgen, hebben recht op alle noodzakelijke medische verzorging en moeten op tijd worden binnengeroepen, hoe graag ze ('s nachts) ook buitenlopen. Net zoals bij kinderen (die ook van ons afhankelijk zijn en bvb. elke avond lang willen opblijven) bepaalt de mens wat het beste is voor het welzijn van de poes.

Dit is helaas niet gebeurd bij deze arme jongen. Het is nog niet zeker welke tol hij daarvoor op termijn zal moeten betalen (hij wordt binnenkort getest op aids en leucose), maar 100% zeker is wèl dat hij zich al een hele tijd ellendig voelt.

Met dank aan de mensen die hem eerst persé moesten hebben en hem vervolgens in de steek hebben gelaten.

Voor de zoveelste keer : adopteren is voor 't leven en nièt voor even!