Over mij

Mijn foto
Gent, Oost-Vlaanderen, Belgium

zondag 28 oktober 2012

CASSIE OVERLEEFT EEN VRESELIJKE KLAP. MAAR WAT NU?





 
Cassie lag onbeweeglijk op een laag muurtje. Ze trilde en er kwam bloed uit haar mondje. Ze probeerde verder weg te kruipen, maar dat lukte niet. Goddank was de melder van de Ukkepukjes (zie bericht hieronder) in de buurt die onmiddellijk met haar naar de dierenarts is gegaan. Daar werd ze een paar dagen in observatie gehouden en kreeg ze medicijnen om haar kopje te ontzwellen. Omdat ze daar niet langer kon blijven en het verre van schitterend met haar ging, woont ze nu in Kat de Goede Hoop. Een naam die in haar geval wel heel toepasselijk is...

De verwondingen van Cassie zijn vermoedelijk veroorzaakt door een aanrijding.  Ze kan niet lopen en heeft zelfs moeite met rechtop zitten.  Tenzij je haar aandacht trekt, houdt ze continu haar hoofd naar rechts gedraaid en ze wiebelt bij de minste beweging. Daardoor kan ze moeilijk alleen eten en wordt ze verschillende malen per dag met AD bijgevoederd. Ze staat sinds een paar dagen op cortisone en antibiotica en het lijkt nu wat beter met haar te gaan. Ze krabbelt zelfstandig naar haar kattenbakje en probeert zelf wat te eten.

Eén dezer wordt ze opgenomen bij de dierenarts waar een foto van haar hoofd wordt gemaakt om na te gaan wat precies de schade is en hoe ze het best kan behandeld worden.

Alles gaat moeizaam bij onze kleine Cas, behalve ... het spinnen.  Haar spinmachientje is duidelijk niet geraakt en draait op volle toeren!  Ze is al goed bijgekomen en probeert zich na het eten te wassen. Allemaal redenen om haar niet zomaar op te geven en alles op alles te zetten om te proberen haar levenskwaliteit op te krikken.

Cassie wil leven en wij zullen haar daar zo goed mogelijk bij helpen!

Update 4 november : Cassie heeft gelukkig niets gebroken. Er is wel een ernstig hersenletsel geconstateerd, haar evenwichtsorgaan is geraakt en door de aanrijding is ze nu ook doof.

Volgens de dierenarts kunnen beide handicaps (het omvallen en de doofheid) mettertijd verbeteren. Doordat ze continu scheef loopt, zijn haar spieren verstijfd en kan ze moeilijk eten. Maar ze krijft hulp! En wel van papflesmoeder P. (zie ook het bericht over de ukkepukjes hieronder) die haar tijdelijk opvangt.  Cassie heeft er ineens een zus en een broer bij, en dat blijkt de allerbeste bewegingstherapie te zijn : ze probeert zo goed en zo kwaad als het gaat mee te spelen met de (P-)ukjes en eet nu ook veel beter zelf. En zo is Cassie van de hel in de hemel (-op-aarde) terechtgekomen!

BUITEN GEBOREN...







Dit zijn de UkkePukjes. De enige overlevenden uit het zoveelste nest van een poezenmoeder die zich tot hiertoe op geen enkele manier laat vangen. Mamapoes heeft beschutting op een verlaten boerderij en krijgt elke dag vers eten en drinken, maar natuurlijk moet er een eind komen aan de ongewenste nestjes. De vorige nesten werden nooit gevonden, met als gevolg dat daar nu al verschillende generaties rond lopen - gelukkig inmiddels gesteriliseerd en gecastreerd.

Na veel wikken en wegen is er deze keer dan ook voor geopteerd om de jonkies van 3 weken oud nu al binnen te nemen - zeker gezien de weersomstandigheden, want hoewel er binnen plaats genoeg was, lagen de kittens helaas onder de blote hemel.  De melder zet nu via diverse methoden alles op alles om ervoor te zorgen dat dit mamapoes haar laatste nest was.

De Ukkies werden inmiddels overgedragen aan de zeer gedreven en bedreven 'papflesmoeder' P., van waaruit ze zullen vertrekken naar hun nieuwe thuis.

Even zag het er niet goed uit voor hen, maar dankzij de bekende 'vereende krachten',  hebben ze nu alle kansen op een beschermd en veilig poezenbestaan!

donderdag 11 oktober 2012

DWEILEN MET DE KRAAN OPEN?






Twee voorbeelden (uit de zovelen) van gedumpte poezen.

Moederpoes Mo werd met haar twee kittens in de kletsende regen aan een school opgemerkt. Daar werkt gelukkig iemand die niet alleen aan de zwervers eten en drinken geeft, maar er ook voor zorgt dat ze gesteriliseerd en gecastreerd worden. Mo en haar kittens waren totaal van slag door de vreemde, vijandige omgeving en het was dan ook niet simpel om hen te pakken te krijgen. Zoals gewoonlijk wint de aanhouder, waardoor het hele gezin nu hoog en droog zit te bekomen in de opvang. Stilletjesaan zijn ze aan het ontdooien. Nog even en ze kunnen naar een rustig gezin vertrekken...

De drie bospluimpjes waren er zo mogelijk nog erger aan toe (geweest), ware het niet dat een goede (dieren-)ziel op het juiste moment en op de juiste plaats, de hond uitliet. Kleine, bange ukjes - amper 7 weekjes oud - maar door de grote honger nog vrij makkelijk te vangen. Totaal vervuild, hun lange vacht geknoopt en geklit, diaree en wormen, graat- en graatmager...hoeveel erger kon het nog worden? Nog veel erger! Maar daar heeft een goede poezenfee dus een stokje voor gestoken. De pluizenbolletjes zijn van een bikkelhard zwerversbestaan gered, en wie weet ook van de dood...

Een druppel op een hete plaat? Alvast niet voor deze poezen. En al kunnen we niet alle poezen van de wereld redden, we hebben dan toch alvast de wereld van déze poezen gered (met dank aan de slagzin van de Spaanse Honden in Nood)!