Op 2 december verscheen een alarmerend bericht op de website van Zwerfkat/Limburg. Op onderstaande link is het verdere verloop te lezen :
http://www.zwerfkat.com/wat_maken_we_mee.php
Later kreeg iedereen die hulp had aangeboden een mail van Zwerfkat dat er hoogdringendheid vereist was inzake het weghalen van de poezen : de stad had twee grote asielen ingeschakeld die maandag 5 december alle poezen zouden komen weghalen. Met voorspelbaregevolgen.
Verscheidene instanties waren al jaren op de hoogte van deze situatie, maar nu de poezeneigenaar zich vrijwillig in de psychiatrie had laten opnemen, kregen bonafide hulpverleners nauwelijks de tijd om de poezen fatsoenlijk weg te halen en voor allemaal een veilig onderkomen te zoeken.
Geen tijd te verliezen; alle poezen moesten daar weg vóór de ‘deadline’. Een paar collega’s gemobiliseerd en zaterdag 3 december naar de plaats des onheils. En dat is niets teveel gezegd.
Aangezien de eigenaar met een leefloon moest rondkomen (750e) en daar 600e van naar de poezen ging, had hij geen geld meer voor vuilniszakken (noch om welke rekening dan ook te betalen, dus geen water, verwarming of verlichting meer). Bijgevolg is jarenlang het vuile kattenbakzand in huis opgestapeld in lege papieren zakken die zich na verloop van tijd zo hoog tegen muren en deuren opstapelden dat er nauwelijks meer plaats overbleef om door het gat van de deur te kunnen. De zakken scheurden open en het vuil bleef liggen waar het terecht kwam : in alle gangen en op alle treden van de trap. Op het eind werden de kattenbakken, die boordenvol versteend vuil stonden, niet meer verschoond en deden de (uiteindelijk bleek : 56) poezen overal hun behoefte. De vloeren waren spekglad door de urine, de karige meubelen doorweekt en overal lag stoelgang. De penetrante stank benam je de adem.
De meeste poezen waren inmiddels doodsbang door het in- en uitgeloop van alle vreemde mensen, maar gelukkig waren de hulpverleners (die van over het hele Vlaamse land kwamen toegestroomd) voor geen kleintje vervaard en zijn dezelfde dag nog alle 56 poezen daar weggehaald.
Dion, Ellie, Droppie en Foxie (die jarenlang op het kerkhof van Dendermonde heeft geleefd), konden hier terecht. Hun vorige baasje heeft hen misschien met de beste bedoeling binnen genomen, maar de meeste poezen zijn ernstig ziek. Gelukkig was de grote tuin professioneel afgezet (volgens een collega moet dat minstens 3500e gekost hebben) zodat geen enkele poes kon ontsnappen. Er waren een aantal aidspoezen bij en een aantal niezers, maar de meeste poezen waren voldoende gevoed. Volgens Lindsey (de initiatiefneemster van de reddingsactie), ging hij er regelmatig mee naar de dierenarts - te voet, want een auto (of fiets) bezat hij niet. En hulp aanvaarden wou hij niet.
Al met al is door de inzet van velen, onnoemelijk veel poezenleed voorkomen. Maar het is in de eerste plaats dankzij de daadkracht van Lindsey en de onontbeerlijke hulp en mobilisatiecampagne van Zwerfkat (die zelf een 26 poezen hebben opgenomen, waaronder de aidspoezen) dat wij allemaal geweten hebben wat er aan de hand was en in actie konden schieten.
Het is onduidelijk wat er met het huis en de man gaat gebeuren. Hij schijnt een onverbeterlijke ‘poezenverzamelaar’ te zijn, dus het is deze keer de opdracht voor de bevoegde instanties (hij heeft geen familie meer, noch vrienden of kennissen) om hem in de gaten te houden en te begeleiden, zodat over een paar jaar de hele problematiek niet wéér op de schouders van vrijwilligers terecht komt!
http://www.zwerfkat.com/wat_maken_we_mee.php
Later kreeg iedereen die hulp had aangeboden een mail van Zwerfkat dat er hoogdringendheid vereist was inzake het weghalen van de poezen : de stad had twee grote asielen ingeschakeld die maandag 5 december alle poezen zouden komen weghalen. Met voorspelbaregevolgen.
Verscheidene instanties waren al jaren op de hoogte van deze situatie, maar nu de poezeneigenaar zich vrijwillig in de psychiatrie had laten opnemen, kregen bonafide hulpverleners nauwelijks de tijd om de poezen fatsoenlijk weg te halen en voor allemaal een veilig onderkomen te zoeken.
Geen tijd te verliezen; alle poezen moesten daar weg vóór de ‘deadline’. Een paar collega’s gemobiliseerd en zaterdag 3 december naar de plaats des onheils. En dat is niets teveel gezegd.
Aangezien de eigenaar met een leefloon moest rondkomen (750e) en daar 600e van naar de poezen ging, had hij geen geld meer voor vuilniszakken (noch om welke rekening dan ook te betalen, dus geen water, verwarming of verlichting meer). Bijgevolg is jarenlang het vuile kattenbakzand in huis opgestapeld in lege papieren zakken die zich na verloop van tijd zo hoog tegen muren en deuren opstapelden dat er nauwelijks meer plaats overbleef om door het gat van de deur te kunnen. De zakken scheurden open en het vuil bleef liggen waar het terecht kwam : in alle gangen en op alle treden van de trap. Op het eind werden de kattenbakken, die boordenvol versteend vuil stonden, niet meer verschoond en deden de (uiteindelijk bleek : 56) poezen overal hun behoefte. De vloeren waren spekglad door de urine, de karige meubelen doorweekt en overal lag stoelgang. De penetrante stank benam je de adem.
De meeste poezen waren inmiddels doodsbang door het in- en uitgeloop van alle vreemde mensen, maar gelukkig waren de hulpverleners (die van over het hele Vlaamse land kwamen toegestroomd) voor geen kleintje vervaard en zijn dezelfde dag nog alle 56 poezen daar weggehaald.
Dion, Ellie, Droppie en Foxie (die jarenlang op het kerkhof van Dendermonde heeft geleefd), konden hier terecht. Hun vorige baasje heeft hen misschien met de beste bedoeling binnen genomen, maar de meeste poezen zijn ernstig ziek. Gelukkig was de grote tuin professioneel afgezet (volgens een collega moet dat minstens 3500e gekost hebben) zodat geen enkele poes kon ontsnappen. Er waren een aantal aidspoezen bij en een aantal niezers, maar de meeste poezen waren voldoende gevoed. Volgens Lindsey (de initiatiefneemster van de reddingsactie), ging hij er regelmatig mee naar de dierenarts - te voet, want een auto (of fiets) bezat hij niet. En hulp aanvaarden wou hij niet.
Al met al is door de inzet van velen, onnoemelijk veel poezenleed voorkomen. Maar het is in de eerste plaats dankzij de daadkracht van Lindsey en de onontbeerlijke hulp en mobilisatiecampagne van Zwerfkat (die zelf een 26 poezen hebben opgenomen, waaronder de aidspoezen) dat wij allemaal geweten hebben wat er aan de hand was en in actie konden schieten.
Het is onduidelijk wat er met het huis en de man gaat gebeuren. Hij schijnt een onverbeterlijke ‘poezenverzamelaar’ te zijn, dus het is deze keer de opdracht voor de bevoegde instanties (hij heeft geen familie meer, noch vrienden of kennissen) om hem in de gaten te houden en te begeleiden, zodat over een paar jaar de hele problematiek niet wéér op de schouders van vrijwilligers terecht komt!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten