ALLES STAAT OF VALT MET (OF ZONDER) MEDEWERKING!

 

 

Dit is Neon. Nog niet zo lang geleden verscheen hij samen met zijn broertje op de Facebookpagina van iemand uit het Gentse met de volgende mededeling : "In het tuinhuis gevonden. Moeten hier zo rap mogelijk weg".

Na het gebruikelijke 'veel geblaat zonder wol'-commentaar, schoot Kat de Goede Hoop dan maar weer in actie.

 

Helaas net te laat, want moederpoes had de kittens ondertussen verlegd naar een onbekende plaats.

 

Aangezien wij niet het type zijn om bij de pakken te blijven neerzitten, werd de melder opgespoord. En gevonden. Waarna die alle medewerking weigerde : "We hebben alles dichtgetimmerd, zodat ze er niet meer in kunnen. Ons probleem is opgelost en de rest kan ons niet schelen."

 

Meer aansporing hadden we niet nodig! Zo snel we konden werden er flyers gemaakt en vervolgens gebust bij de buren met aanpalende tuinen. Binnen de 24 uur kregen we van tal van buren, positieve reacties.

 

Ondertussen staan er op cruciale plaatsen vangkooien, en werden al vier poezen (allemaal jonger dan een jaar, wellicht 'overblijvers' van de vorige generatie) naar de dierenarts gebracht voor sterilisatie en castratie.

 

Tot voor kort echter geen spoor van de twee kleintjes. Tot vandaag...

 

"Ik ben net terug van reis en vind hier uw flyertje in de bus. Er is een kitten van af het dakterras naar beneden gevallen en het loopt hier nu in de tuin. Kan u het komen halen?"

 

En zo is Neon dus bij ons beland. Amper 5 weken oud, tot voor kort nog gezond (cfr de foto's die eerder op FB verschenen), maar nu dringend aan verzorging toe. Zijn neus zit vol snot (daardoor ruikt hij niks en eet hij niet), zijn ogen dichtgeplakt en niezenniezenniezen.

 

Maar voor de rest is hij OK. Toen de melder ons binnen liet in zijn tuin en we hem riepen, kwam hij direct aangesneld zo snel zijn korte pootjes rennen konden. En dat voor een poesje dat nooit een mens had gezien (of enkel van ver)!

 

Daar ben je dan eindelijk kleine kabouter. Nu nog je broertje (in de hoop dat hij nog leeft) en natuurlijk ook je mama.

 

Want wie ons kent, weet ondertussen al : wij geven niet op!

OUDE BETTY KON NIET MEER VAN HET DAK AF!

Dit is Betty, zo genoemd naar haar redster. Elke dag, al een paar weken lang, trok die met eten en een ladder (!) naar de plaats waar ze Betty voor het eerst aantrof, namelijk boven op een plat dak. En maar roepen en maar lokken en maar lekkers zetten. En Betty blééf maar heel lief miauwen, maar bewegen...ho maar! Dus dan maar telkens weer de ladder op, en haar ter plaatse 'bedienen'.

Waardoor wel goed kon waargenomen worden dat het hier een oud en onderkomen poesje betrof, die best niet al te lang meer zonder verzorging buiten kon blijven zitten. En toen het begon te gieten, was er al helemààl haast bij geboden.

Dus uitgerukt dan maar weer, mèt de standaardvangattributen. En collega W. niet te vergeten, met het kattenbakje om de poes in op te vangen. En wel als volgt : plaats de ladder zo dicht mogelijk onder de poes, zet een schaaltje verse vis op (in dit geval) het dak, haal daar kleine stukjes uit en leg die her en der op het dak (weliswaar binnen handbereik), babbel en blijf babbelen, poes komt in actie en nadert de vis (en je hand), poes blijkt geaaid te kunnen worden terwijl ze eet. Doe teken naar je collega dat hij met de bak (best bakje waarvan het dak open kan) naar je toe mag sluipen en zich onder de ladder moet posteren met het bewuste bakje zo hoog mogelijk in de lucht. Poes gaat ondertussen helemaal op, in het verslinden van de vis. Aaike-aaike-aaike, grijp het nekvel (hoog genoeg zodat de kop niet kan gedraaid worden want dan bijt ze), hèbbes.
Zak 2 sporten naar beneden en kat-in-bakkie. Makkie!

Althans in dit geval, aangezien onze oude Bet zo mak als een lammetje bleek. Poezen die je niet kan aaien, moeten met de vangkooi gevangen worden - dat spreekt vanzelf. En ook dàt, kunnen tamme poezen zijn!

Enfin, Betje ligt nu veilig en warm in haar nestje, weliswaar beduusd van wat haar allemaal overkomen is. Wanneer je haar aait voel je hoe hard en benig ze is, en hoe mager. En je ruikt en ziet dat ze barslechte tanden heeft. Allemaal oplapwerk voor de dierenarts die eerstdaags een bezoek aan huis brengt.

Dèze poes moet alvast niet meer in de gietende regen zitten, maar voor zoveel anderen is het nu op de tanden bijten - onder een natte struik, op een doorweekte grond, met een doornatte pels.

Voor het slapengaan nog snel even de weergoden aanroepen en hopen dat ze medelijden hebben met deze arme sloebers - baat het niet dan schaadt het niet...

VAGEBONDJES GERED!

 

 

Er komt geen einde aan de eindeloze stroom achtergelaten en buiten geboren kittens. Ook de Sproetjes waren weer de dupe van mensen zonder hart of geweten. En zal de nieuwe wet (die ingaat in september 2014 en aan particulieren verbiedt om gratis poezen te verhandelen die niet gesteriliseerd en geregistreerd zijn) hier iets aan veranderen? We vrezen het ergste!

Een aantal zal zich hier simpelweg niets van aantrekken en zullen ze via diverse nederlandstalige sites (die van uit het buitenland opereren) blijven adverteren en diegenen die deze weg niet kennen, zullen ze weggooien ipv weg géven.

Wie dat voorheen al niet deed, heeft geen wet nodig om in te zien dat het onverantwoord en immoreel is om (huis-)dieren te behandelen als gebruiksvoorwerpen en af te danken wanneer ze niet meer 'voldoen'.

Wat vooral ontbreekt aan deze wet, is een controle-orgaan. Wie wijst overtreders op hun fouten? Waar is de stok achter de deur? Wie is gelegitimeerd om te waarschuwen en in laatste instantie, op te treden? In landen zoals Groot-Brittannië en Australië bestaat dit al lang, maar België is wat dierenwelzijn betreft, nog steeds een Oostblokland dat in het Westen ligt!

Kortom, hoog tijd voor de dierenpolitie zodat deze wet geen dode letter blijft!