Touie is inmiddels geplaatst bij mevrouw L. uit het Brusselse. Mevrouw L. is gepensioneerd en adopteert wel vaker al wat oudere poezen met een handicap. Ze woont in een groot herenhuis met volledig afgezette tuin, dus alle poezen zitten daar veilig tot het eind van hun levensdagen. Bofkont Touie heeft het ergste achter de rug en kan nu met gerust hart aan haar tweede leven beginnen!
En Zelda is in de nacht van 10 op 11 mei op natuurlijke wijze bevallen van vier muisgrijze nakomelingen, allemaal kattinnetjes!. De dag ervoor was ze binnengebracht bij de dierenarts voor het geval het een keizersnede zou worden. De kleintjes doen het goed en zijn al allemaal besproken. Zo gaat dat nu eenmaal wanneer je gezegend bent met een bijzonder uiterlijk. Zelda’s staart wordt niet geamputeerd. De staart is gebroken boven de eerste staartwervel, wat een grote holte zou geven vlak bij de anus – moeilijk om schoon te houden en met een grote kans op steeds weerkerende infecties. Haar stoelgang is beter en ze wordt geplaatst als binnenhuispoes, dus die staart hangt voorlopig niet in de weg.
Verder zitten we weer midden in het dumpseizoen en zijn we méér op pad met transportbak, vangkooi +afdekdeken, vangstok, zaklamp en (als lokkertje) stinkende vis, dan dat we thuis zijn.
Moeten dringend gevangen worden :
OLLIE ; witzwarte niet-gecastreerde kater. Leeft al een jaar in de Kruidtuin en gaat eten bij T. aan de achterkant. Heeft een vreselijke val gemaakt doordat hij steeds over het hekken moest klimmen om bij het eten te kunnen. Dat hekken is er gezet om de poezen die in de Kruidtuin zaten daar te houden = uit te hongeren, en de anderen buiten te houden. Eten onder het hek doorschuiven is onmogelijk door een metalen dwarslat die ze over de volledige breedte hebben geplaatst. Ollie heeft door de val een tijdje met zijn achterlijf gesleept. Uiteindelijk blijkt zijn staart gebroken, en zakt hij achteraan door zijn rechterheup. Het is niet duidelijk of hij zijn rechteroog nog heeft (vermoedelijk niets met de val te maken). Nadat de vangkooi een paar weken in de Kruidtuin heeft gestaan zonder resultaat en Ollie bovendien van de aardbodem verdwenen leek, is hij plots op een andere voederplek opgedoken.
Dus uitrukken geblazen met hierboven opgesomd materiaal in de hoop dat hij zich een keer laat vangen zodat hij kan geholpen worden. Geen simpele opdracht want hij zit daar niet alleen en er zit voortdurend de verkeerde poes in de kooi (alle poezen zijn daar al behandeld).
Van op diverse andere plaatsen nog een gekruiste Siamees (kattin en zwanger), een klein maar zeer bang zwarteke van een maandje of vier (mist een oog), een zeer bange niet-gecastreerde zwartwitte kater die er (uit de verte) zeer onderkomen uitziet, enzovoort, enzovoort.
Lange dagen, korte nachten!
