HOE HET VERKEERD BEGON EN TOCH NOG GOED AFLIEP...

Op deze foto is FLoske 8 weken oud . Hij was amper 2 weken toen hij in de opvang kwam en brandweer, ambulance en politie bij elkaar schreeuwde. Onvoorstelbaar wat een gebrul er uit het keeltje van dit kleine kereltje kwam. De boodschap was duidelijk :

ik wil mijn mama en ik heb hongerhongerhonger!

Zowel aan de eerste als aan de tweede nood kon snel voldaan worden. Mama 'Muze', die op dat moment twee kittens had van dezelfde leeftijd, reageerde onmiddellijk met enthousiast gekoer en gekir : hier ben ik!

De verloren (stief-)zoon werd liefdevol in de poten gesloten en op slag werd het muis- en muisstil. Vertrouwde nestwarmte en de lekkerste melk ter wereld - daar kan geen mens tegenop!

En zo kwam een eind aan het luidkeels protest van een achtergelaten kitten dat inmiddels een veilige thuishaven heeft gevonden bij de melders!

KAI, KEDI EN HUN ZUS ZONDER NAAM

Hofbouwlaan (tussen de Kruidtuin en het Citadelpark), anderhalve maand geleden. Een jong zwart poesje schiet de weg op en rent zo snel ze kan naar de overkant. Ze heeft dit waarschijnlijk al vaker gedaan (in het park staat eten), maar deze keer wordt het haar fataal : een auto raakt haar in volle snelheid en zieltogend blijft ze op het asfalt achter. Helaas niet meteen dood. De toestand waarin ze zich bevindt is onbeschrijfelijk. Ik wikkel haar in mijn vest en leg haar in de fietsmand. Alles laten vallen en snel op zoek naar een dierenarts die haar kan laten inslapen. Nog voor ik daar aankom, is ze zonder enig geluid weggegleden…

Een paar dagen later merk ik op een vaste voederplek vlakbij, nog een zwartje. Overduidelijk familie want van dezelfde grootte en net zo’n angsthaas als zijn overleden zus. Hij ziet er niet al te best uit, dus snel de vangkooi gezet alvorens hij hetzelfde lot als de zus moet ondergaan.

En dan blijkt dat er ineens twéé zwartjes komen eten! De hele puberfamilie is simpelweg buitengezwierd!

Gauw de tweede vangkooi ernaast gezet en met een verschil van één dag, zitten ze nu allebei samen in de opvang. Doodsbange wezeltjes die na een paar maanden al de sporen dragen van het harde buitenleven. Vooral Kai ziet er onderkomen uit : zijn oogjes zijn zwaar ontstoken en hij heeft een aantal (vecht?-)wonden op zijn kopje. Geen van beiden laat zich aanraken, dus hopelijk helpt de antibiotica die door het eten wordt gemengd.

Twee van de drie gered. Schrale troost voor hun omgekomen zus die zoals zoveel poezen, het slachtoffer is geworden van de onverschilligheid van de eigenaars. Waarschijnlijk zijn ze het ‘overschot’ van een nestje van vorig jaar dat ze niet zijn kwijtgeraakt, dus dúmpen die handel.

Ongewenst.
Als overtollig huisraad bij het groot vuil gezet.
Opgejaagd en uitgehongerd.

Maar nu veilig binnen en hopen dat de gepaste medicijnen en de onontbeerlijke TLC (Tender, Love and Care) er voor zorgen dat ze aan hun ongewenst avontuur geen blijvende schade overhouden!