Over mij

Mijn foto
Gent, Oost-Vlaanderen, Belgium

maandag 22 maart 2010

DAANTJE... DE WERELDKAMPIOEN...?...

Amper vier maandjes oud, en daar lig je dan aan de kant van de weg. Je voorpootje is gebroken, maar je warme hartje klopt gelukkig nog. De dierenarts stelt ook grote, etterende krabwonden vast en schrijft voor alle zekerheid een antischimmelkuur voor.

Voorlopig mag je in quarantaine wat bekomen tot er meer zicht is op wat je (eventueel ) nog allemaal mankeert.

De eerste dagen eet je goed. Met je kwakkelpootje in de lucht huppel je naar je bakje en algauw blijkt wat voor hartveroverende lieverd je wel bent. Daarom word je 'Daantje' genoemd, want je bent overduidelijk Dè Wereldkampioen knuffelen, kopjes geven, spinnen als een spinnenwiel en ... op 3 poten toch nog opgewekt zijn en genieten van alle aandacht!

Maar dan gaat het ineens mis. Je eet niet meer en je hebt hoge koorts. Een langwerkend antibioticum en koorts- en pijnstillende middelen moeten soelaas bieden, doch je gaat alsmaar verder achteruit.

De wonden op je hoofdje breiden zich uit naar je gezicht tot aan je borst. Af en toe word je gek van de jeuk en de pijn en schreeuw je de longen uit je lijf. Wanneer je hele kopje grotesk opzwelt, wordt het hoog tijd om drastisch in te grijpen.

In allerijl word je naar een gerenommeerd dierenziekenhuis gebracht. Géén van de dierenartsen daar, heeft ooit al zoiets gezien. Ondertussen kan je je ogen niet meer openen omdat je hele hoofd vol oedeem blijkt te zitten. Meer dan een uur lang zijn twee dierenartsen met het onderzoek bezig. Allerhande bloedtesten (gelukkig negatief voor aids en leucose), microscopisch onderzoek van huid en haar, swaps en diverse haarplukken die 'op cultuur' gezet worden.

Alle ge-infecteerde stukken worden kaalgeschoren (zowat je halve lijfje) zodat ze later goed ontsmet kunnen worden en ook nu blijkt weer wat voor absolute goeierd je wel bent : met je pootjes gespreid blijf je rustig op je rugje liggen zodat de dokters overal goed aankunnen.

Je wordt aan een infuus gelegd langswaar je vocht, pijnstillers en twee soorten antibiotica krijgt toegdiend. Met een plastiek kapje om je nek wikkel ik je voorzichtig in een reuzegrote, zachte fleeze ... waarna je met een diepe zucht, prompt in een diepe slaap wegzinkt.

Vooruit lieve Daan, laat zien waarin je vooral wereldkampioen bent : in het vechten om te overleven!

De diagnose is op dit moment nog niet duidelijk. Er is echter wel al zicht op de rekening. Zo kost elke nacht dat hij moet opgenomen blijven 40e, zonder medicijnen. Wie wil helpen om dit (in alle opzichten!) 'kostelijke' mannetje te finanieren, kan dan ook een mailtje sturen naar hilde.blok@gmail.com.

Hoe dan ook : fingers crossed!

UPDATE 24 maart '10 : Daantje ligt nog steeds aan het infuus. Hij krijgt cortisone en een breed-spectrum antibiotica. Elke dag wordt hij met fysiologisch water gewassen en ingesmeerd met speciale zalf. Het gevaar is nog lang niet geweken; de eerste 5 dagen zijn cruciaal en die kaap heeft hij nog niet genomen. Op de röntgenfoto blijkt nu ook dat hij een dubbele beenbreuk heeft. Wanneer hij uit de gevarenzone is, zal zijn pootje voorlopig gespalkt worden. Hij is de liefste en aanhankelijkste 'patiënt' die ze daar sinds lang gehad hebben. Daarom alleen al moet hij blijven leven want we kunnen je niet meer missen hoor Daan!

UPDATE 28 maar '10 : gisteren was een kritieke dag voor Daantje. Hij wou ineens niet meer eten en kwam zijn nestje niet uit. Maar kijk, vanmorgen was zijn hele potje leeg en lijkt hij uit de as herrezen. Hij kan ondertussen zijn oogjes weer openhouden (die zaten dichtgekleefd door de wonden erom heen) en maakt geen koorts meer.
Al blijft zijn urine donkergekleurd (wat mogelijk wijst op een leverprobleem), toch willen de dierenartsen het niet opgeven, zeker niet nu ze al zo ver geraakt zijn. Het infuus werd verwijderd want zijn pootje begon te ontsteken. Voor zijn andere (gebroken) pootje, ligt de spalk al klaar. Daan mag voorlopig nog niet naar huis, dus is er heel veel geld nodig om hem de beste medische zorgen te kunnen geven. Het venteke heeft er niet om gevraagd om geboren te worden, laat staan om in zijn toestand te worden achtergelaten langs de kant van de weg. Samen laten wij hem niet in de steek!

UPDATE 2 april '10 : Daantje is ontslagen uit het 'ziekenhuis'! Het afscheid was roerend en dat is heel goed te begrijpen. Al heeft Daantje zijn uiterlijk (op dit moment) niet bepaald mee, hij is een poesje in mini-formaat en met zijn kaalgeschoren koppie en drie omzwachtelde pootjes - eentje rond zijn dubbele beenbreuk en de twee achterpootjes om te beletten dat hij zich openkrabt - gaat hij als een pijl recht naar je hart en laat je niet meer los.

Hij moet nog 4 dagen medicijnen krijgen en dan is het afwachten op het resultaat van het biopt dat een paar dagen geleden genomen is. Hopelijk weten we dan meer (ook de dierenartsen), want het is nog altijd gissen naar de oorzaak van zijn aandoening. Het oedeem is gelukkig verdwenen, maar zijn kopje ligt nog helemaal open tot aan zijn borst.

Het goede nieuws is dan weer dat hij voor de komende veertien dagen bij een gastgezin terecht kan en wèlk gastgezin dan nog ... de adoptanten van Boeli en Evarist (zie blogbericht 'Twee gehandicapte poezen vinden ideale thuis'). Mensen met veel moeilijke-poezen-ervaring, geduld èn tijd, dat kan niet fout gaan. Vanmorgen kwam er al goed nieuws : hij heeft goed gegeten, goed geslapen en verkent strompelend de veranda.

Over een paar dagen komen er foto's van Daantje op de blog en ook op de www.katzoektthuis.be. Deze zijn niet bedoeld om sensatie te wekken, wel om te laten zien hoe hij er aan toe is. Het ziet er allemaal nog zeer kwetsbaar (en gekwetst) uit, dus niet schrikken!

Laat ons hopen dat hij eindelijk uit de gevarenzone is en niet meer moet opgenomen worden. In eerste plaats voor hemzelf, in tweede plaats omwille van de (hoge) rekening. Dankzij uw steun is er al een kleine helft betaald. Daantje gaat ervoor! U toch ook?